HET CONCERT:
Storksky, Pinkpop Brand Bier Stage, vrijdag 10 juni 2016

DE ACT:
Hoe zat het ook al weer? Nu of Nooit is de Limburgse bandwedstrijd waarmee je je kunt verzekeren van de openingsspot van Pinkpop. Elke keer weer is het sympathiek en zelfs een beetje ontroerend om te zien hoe piepjonge muzikanten, nog nat achter de oren, voor het eerst op dat podium staan. Ook bij Storksky, het alias van Michiel Claessen. In z’n eentje maakt hij melodieuze hardrock in navolging van vooral Queens of the Stone Age, en daarna ook Muse en Royal Blood. Voor zijn debuut-EP riep Claessen de hulp in van drummers Mario Goossens (Triggerfinger) en Tim van Delft (De Staat). Vandaag staat hij echter met een wat onbekendere slagwerker op het podium: Roy Moonen van The Mad Trist (kennen we die nog?). Moonen is weliswaar niet zo’n genadeloze drummer als Goossens of Van Delft, maar hij roffelt wel degelijk venijnig op zijn kit.

HET NUMMER:
Vermoeiend is het wel, elke keer weer een jonge rockband die zo opzichtig naar Songs for the Deaf heeft geluisterd. ‘Lost a Friend’ van Storksky is een wel erg opzichtige kloon van de grootste hit van Queens of the Stone Age, van het couplet-riffje tot aan de drumfills aan toe. Nee, dan is single ’Saboteur’ aanzienlijk sterker en met meer eigen smoel. Claessen heeft een aangename stem die af en toe soepel de hoogte in schiet, en het refrein heeft een sterke hook: ‘You’re running out of time.’

HET MOMENT:
Dat nummer zit slim halverwege de set gestopt, met de grootste verrassing van de show: daar wordt Mario Goossens van Triggerfinger met een brede grijns het podium op gerold. Het is heerlijk om te zien hoe hij laconiek op z’n kit gaat staan om het publiek op te zwepen. Tijdens ‘Saboteur’ zelf houdt Goossens zich nog in, maar achteraf gaan hij en de vaste drummer een nogal excessief drumduel aan dat net iets te lang doorgaat (zoals een drumsolo betaamt).

HET PUBLIEK:
Na eerste liedje loopt Claessen al brutaal weg bij de mic om vooraan op het randje van het podium te gaan staan, zijn armen in de lucht te gooien en het applaus over zich heen te laten komen. Een beetje onwennig nog, maar het werkt wel. En wanneer de stroom richting het einde van de show even uitvalt, krijgen we spontaan een tweede drumsolo. Het al vroeg toegestroomde publiek smult ervan.

WAT VERDER OPVIEL:
Eigenlijk had Storksky zich helemaal niet mogen inschrijven voor Nu of Nooit, aangezien Claessen al te lang niet meer in Limburg woont. Vandaar dat hij juist de Limburgse Roy Moonen als vaste drummer vroeg. Een beetje valsspelen wellicht, maar waarom ook niet: dit is de sterkste Nu of Nooit-winnaar in jaren.

HET OORDEEL:
Major Tom, Christopher Green, SAT2D: wie kent ze nog? Bij zoveel bands blijkt het winnen van Nu of Nooit het uiteindelijke hoogtepunt in en de doodssteek van de carrière. De sound van Storksky is in ieder geval al veelbelovend, dus als hij nog iets meer eigen smoel krijgt, zou Pinkpop voor hem zomaar een slim opstapje kunnen zijn. De manager van Birth of Joy en boekingskantoor Friendly Fire stapten in ieder geval al in. Wie weet zien we de band over een jaar of drie wel weer terug in Landgraaf, maar dan zonder valsspelen.