Wat is het beste, het mooiste en het duurste dat je kunt aanschaffen als je overloopt van liefde voor een band? Een concertkaartje in de golden circle? Of toch iets tastbaars, iets blijvends? De afgelopen decennia heeft de muziekindustrie heel wat bedacht om de echte fan het gevoel te geven dat ie alles over heeft voor zijn idool. Van picture discs tot uitbundig uitgevoerde boxsets tot snippertjes master tape tot een compleet schaakspel. Maar niets overtrof die special edition van Rammstein, die een soort van intiem, een beetje shockerend maar toch vooral lachwekkend is. Wie koopt zoiets nou?
Een blik op eBay leert dat het jaren niet al te moeilijk is om aan zo'n box te komen, al moet je wel een eurootje of 800 neertellen. Die verkopers zijn duidelijk geen fans, maar opportunisten. Een oproep op Facebook leverde in eerste instantie vooral de verwachte lacherigheid op, maar uiteindelijk kwamen er wel drie boxsets boven water. En hun trotse eigenaren.
Pinkpop: Op zoek naar de Rammstein dildo's
'Wat is dat voor een gast, hij heeft meer dildo's dan ik!'
Zes reusachtige Germaanse pikken, een setje handboeien en een flesje glijmiddel. En oh ja: een cd. Daaruit bestond in 2009 de befaamde special edition van Rammsteins Liebe Ist Für Alle Da. De grote vraag nu is: hoe gaat het zeven jaar later met ze?
Danny Maas: 'Ik heb ze mooi uitgelicht met kerstverlichting'
'Ja, er is nog een single van Asche Zu Asche die ontbreekt, dan ben ik zo'n beetje compleet. Ik heb er een keer mee in handen gestaan, maar ze vroegen er ruim honderd euro voor en dat had ik er niet voor over. Over die box hoefde ik niet na te denken, ook al was ie nog veel duurder. Ik heb hem veilig thuis laten bezorgen door de Large, dus een gênant verhaal over de winkel waar ik hem kocht heb ik niet voor je. Van vrienden krijg ik wel opmerkingen: "Jezus Danny, wat is dit nu weer!" Maar verrassend is het toch ook weer niet: geen enkele band heeft ooit zoiets bijzonders uitgebracht. Het is het absolute pronkstuk in mijn collectie. Hij heeft bij mij thuis een prominente plek, al staat ie vaak dicht. Stel dat mijn neefjes langs komen, dan wil ik dat gesprek liever niet voeren. Maar als ie open staat, licht ik ze ook mooi uit met een soort kerstverlichting er achter. Als ik vrouwelijk bezoek over de vloer heb, breek ik het ijs door direct te vertellen welke ik zelf het liefst gebruik. Je ziet ze toch al meteen denken: jeetje, wat is dit voor gast, hij heeft meer dildo's dan ik! Wat ik nog het meest opmerkelijk vind: mijn box bevat de gecensureerde cd. Het nummer Ich Tu Dir Weh werd in Duitsland verboden en van het album verwijderd, net als een foto in het boekje. Dan koop je een bizarre box met zes piemels, maar wel met een gekuiste cd.'
Och ja, dat was natuurlijk ook zo. Liebe Ist Für Alle Da groeide door de seksuele verwijzingen uit tot een van de meest controversiële albums uit Rammsteins oeuvre. Eerst was er al de single Pussy, zo op het eerste gezicht een nogal flauw nummer over - nou ja - neuken, waarin Till Lindemann met een vet Duits accent een Engels refrein zingt dat te dom voor woorden is: 'You've got a pussy, I've got a dickah. So what's the problem, let's do it quick!' De goede verstaander weet dat er wel meer achter zit: Pussy wordt gezien als een kritische blik op de seksindustrie in Amerika en de begin deze eeuw gelegaliseerde prostitutie in Duitsland. Dat overdreven simpele refreintje is dan ook sarcastisch bedoeld, als spot over het gemak waarmee seks verhandeld wordt. Platte en clichématig Duitse beeldspraak (ik steek mijn braadworst in jouw zuurkool) heeft hetzelfde doel.
En dan was er natuurlijk nog de videoclip, die veel en veel te expliciet was voor MTV. De leden van de band spelen er de zes clichés uit de pornowereld: de directeur, de cowboy, de SM meester, etc. Naarmate het nummer vordert wordt de clip steeds explicieter, uitmondend in een ondubbelzinnig cumshot. Je kunt hem nog altijd bekijken, maar alleen op de pornovarianten van YouTube (very NSFW, maar dat was dit hele artikel eigenlijk al). Er was trouwens ook wel weer wat opwinding nodig, want na de controverse in het begin - door de flirts met militarisme werd Rammstein vaak (onterecht) neergezet als nazi-band, om maar wat te noemen - begon het allemaal een beetje gewoontjes te worden. Liebe Ist Für Alle Da is een behoorlijk geslaagde comeback na het minder gewaardeerde Rosenrot. Pussy is muzikaal gezien misschien wel het minst 'heavy' Rammstein nummer, maar de fan wist het wel te waarderen. Het groeide verrassend genoeg uit tot de eerste nummer 1 hit in Duitsland en een fan favorite bij concerten. Ook op Pinkpop zagen we Lindemann tijdens dit nummer met een reusachtige pik confetti spuiten over het publiek.
Niet iedereen vond het grappig. Zeker dus dat nummer Ich Tu Dir Weh niet. Voor fans is het misschien wel het beste nummer van de plaat, deze ode aan de sadistische seks, waarin ook weer allerlei dubbele lagen te vinden zijn. Kon niet, vonden moraalridders, het nummer moest uit de schappen. Het lijkt wel of Rammstein erop voorbereid was. Op Liebe Ist Für Alle Da staat een nummer over een haai, die symbool staat voor de onbegrepen band. De haai, zo luidt de gedachte, is het meest onterecht gehate dier ter wereld. De mens denkt dat het een kwaadaardige monster is, terwijl dat eigenlijk niet zo is. Als een haai huilt - zo zingt Lindemann - zie je zijn tranen niet door het water waarin hij zwemt. Een beetje pathetisch misschien, maar ook dat is Rammstein natuurlijk niet vreemd. Enfin, dat die dildo's een beetje pijn doen, daar kun je wel iets bij voorstellen.
Florian Feitl: 'Een week later was het uit'
'Mijn broer gaf me die boxset voor mijn verjaardag in een vol café vol vrienden. Ik heb euforisch met die dingen staan dansen. De hele kroeg lachte, behalve mijn vriendin van destijds. Die vond het helemaal niks. Een week later was het over tussen ons. Mijn huidige vriendin Merel klaagt dat ze er niet mee mag spelen, maar ja, ik ben een collector hè, ze zitten individueel verpakt in plastic, en dat mag er absoluut niet af. Op een dag wil ik hem misschien aan mijn kleinkinderen geven als ze geld nodig hebben. Misschien moet ik nog een exemplaar zien te bemachtigen voor gebruik. Mijn favoriet? Er is er een met een zuignap, die je ook op glas kunt plakken. Die pakt het lekkerst vast, en als ik mijn box aan iemand laat zien is dat ook de eerste die ik grijp. Ik krijg altijd dezelfde reactie: eerst een soort beschaamdheid - het zijn toch dingen die je niet vaak in iemands huis ziet - en dan een enorme gretigheid. Plus de vraag: zijn het echt de afgietsels van de bandleden? Ik denk het niet. Als zes willekeurige Duitsers allemaal zo groot geschapen zijn, staan ze wel heel ver bovenaan de wereldwijde ranglijst.'
Zijn ze echt? Dat willen we natuurlijk allemaal weten. Drummer Christoph Schneider zou in een interview gezegd hebben van niet, maar dat interview is niet zo een twee drie terug te vinden. Als het zo is, dan is dat ergens wel jammer. Dat het wel degelijk kan, bewees multi-instrumentalist Warren Cuccurullo, die eind jaren zeventig met Frank Zappa speelde en later in Duran Duran belandde. Hij liet begin deze eeuw zijn geslacht in kunststof gieten en vermarkten. In dezelfde tijd verscheen hij ook naakt (en zelfs meer) in seksbladen. Trots op zijn geslacht was ook Type-O-Negative frontman Peter Steele, die beschikte over een werkelijk enorm apparaat, en dat in elk geval op de foto liet vastleggen.
Het geslachtsdeel van rocksterren spreekt natuurlijk van oudsher tot de verbeelding, ook voor muzikanten zelf. Neem een nummer als My Ding-a-ling van Chuck Berry, een van de allereerste rock 'n roll nummers ooit, of Led Zeppelin's Whole Lotta Love (uhuh), en zelfs Peter Gabriel's 80s smash hit Sledgehammer: 'Show me 'round your fruit cage, cause I will be your honey bee. Open up your fruit cage, where the fruit is as sweet as can be.'
Penissen dus. Berucht werd eind jaren zestig groupie Cynthia Plaster Caster die - haar naam zegt het al - graag gipsen afgietsels maakte van rock 'n roll geslachten. Haar claim to fame was het geheime wapen van Jimi Hendrix. Hij had kennelijk nogal een dikke. Cynthia was zo nieuwsgierig dat ze de mal te vroeg open maakte en de pik in drie delen brak. Lijm bleek gelukkig voldoende om dit belangrijke document te behouden. Overigens had Cynthia eigenlijk meer een oogje op bassist Noel Redding, die zijn lid in de mal liet verslappen en nu dus een beetje kronkelig in haar atelier staat. Maar Cynthia had de nacht van haar leven, en daarna ging menig hoteldeur voor haar open. In dit filmpje wordt ze geïnterviewd door een andere beroemde groupie, Pamela Des Barres, die met het boek I'm With The Band (Confessions Of A Groupie) een geweldig grappig document maakte over de groupiecultuur in de hippietijd.
Ook in Nederland werd begin deze eeuw een dergelijk project ondernomen, maar dan met schrijvers. Alleen bleken de meeste schrijvers zo ijdel of preuts dat ze vooral de vingers waarmee ze hun boeken typen als edele delen lieten afgieten. Zanger en schrijver Meindert Talma was de enige die de opdracht serieus nam, maar toen hij erachter kwam dat niemand zijn voorbeeld had gevold, liet hij zijn gipsen lid beschaamd vernietigen. Te goed verhaal om stuk te checken, nietwaar?
Fione van Gestel: 'In ruil voor een Deadmau5 masker'
'Ik ben de verborgen eigenaar. Ik werkte drie jaar terug bij platenmaatschappij EMI toen die fuseerde met Universal. Als cadeau voor mijn nieuwe collega's nam ik een Deamau5 masker mee, dat ik als promo materiaal had laten maken toen ie met een nieuw album kwam. Er heeft nog daadwerkelijk iemand mee door Amsterdam gefietst. Als dank stond de volgende ochtend een kartonnen doos op mijn bureau, waar de leden van de leden van Rammstein in bleken te zitten. Iedereen lachen natuurlijk, ikzelf het hardst, en sindsdien staat ie hier in de kast. Kijk, hier staat ie. Horen ze elk in plastic te zitten ja? Serieus? Oh jee, dan wil ik echt niet weten waarom de vorige eigenaar hem afgestaan heeft. Ik hou wel van Rammstein hoor, vooral op de festivals. Toen ik ze 19 jaar voor het eerst op Pinkpop zag, dacht ik: wow, wat een gave gasten. Maar fan genoeg voor zo’n box? Dat denk ik niet. Ok, eerlijk gezegd durf ik hem ook niet mee naar huis te nemen, want wat moeten mijn collega's er wel niet van denken. Mijn favoriet is toch die rooie. Waarom? Ik ben gevoelig voor kleur. Ofzo. Oh godzijdank, ze zitten wel in plastic. Pak van mijn hart.’