Het resultaat van acht jaar carrière hangt aan de muur bij Guy Blanken in zijn huis in Amsterdam Oost: een hele hoop twelve inches op verschillende labels, van Sushitech tot Dekmantel tot Ostgut Ton. En twee albums, waarvan de nieuwste, Than Sadet, nog een beetje scheef hangt. ‘Ja, ik ben er ooit mee begonnen om mijn releases aan de muur te hangen’, verontschuldigt Blanken zich een beetje. ‘Het zijn er wel veel geworden. Nee, helemaal trouw ben ik niet aan een label, maar toch ook weer geen slet.’

Vuurmassage
Die hele rij releases aan de muur zijn het bewijs dat Makam er al die tijd geweest is. Maar hij was ook een beetje ongrijpbaar. Want naast labels, verruilde Makam ook al een paar keer zijn sound voor iets nieuws. We leerden hem kennen in een disco-house achtige hoek, waarna hij een wat dromerige kant opging. Techno maakte ie ook, en het album Than Sadet is dan weer totaal anders dan wat we eerder van hem kenden. Het is een plaat waarop natuurgeluiden vervlochten zijn met elektronische soundscapes, maar ook een waar ene Mr Singh je toeschreeuwt en waar house net zo gammel mag klinken als het houten bruggetje naar zijn favoriete Boeddha tempeltje.

Want zo moet je het zien: Than Sadet is compleet opgedragen aan het kleine paradijs voor de Thaise kust waar Makam de afgelopen jaren al drie keer was. ‘En in januari ga ik voor de vierde keer. Het is een beetje mijn camping geworden, de plek waar ik echt rust aan mijn knar heb. Slapen op het strand, de zee heel duidelijk aanwezig. Je kunt wel overal zoeken naar nieuwe plekken, maar als je iets gevonden hebt wat je heel erg mooi vindt, kun je net zo goed terug komen. Het is een bijzondere plek, waar ik vier jaar geleden voor het eerst kwam. Het is een rotsachtig en een beetje mysterieus. Het leek me geweldig om daar een keer met mijn apparatuur te zijn, en dat heb ik het jaar erna gedaan.’

Uitvlucht
Zo gaat Than Sadet over plekjes met een soort magische, spirituele uitstraling, maar ook over stoned van de hippie-wiet op de scooter over het eiland rijden, over de waterval waar alle koningen van Thailand kwamen en over een verlaten bungalow resort waar een spookachtige sfeer hangt. En over die ene masseur die zijn voeten in de olie steekt, ze in de fik steekt en daarmee je rug onder handen neemt. ‘Vrij apart, ja’, zegt Blanken. ‘Ik neem in januari mijn plaat natuurlijk wel mee, alle tracks zijn er immers op gebaseerd. Voor mij werkt dat gewoon goed, een thema hebben waar ik aan vast kan houden.’ Oh, en voor je direct je koffers pakt op weg naar het party-eiland van Azie: ‘Het is geen plek waar je heen moet gaan voor een feestje’, waarschuwt Blanken. ‘Als de zon onder gaat, ligt iedereen te maffen.’

En dat is ook precies waar Guy Blanken behoefte aan had. Even die uitvlucht uit het intense nachtleven waarin hij zich alweer een jaar of vijftien begeeft. Al sinds die eerste keer dat hij als veertienjarige bij Sven Väth in de Statenhal stond en verkocht was. Maar zijn liefde voor het nachtleven is niet onvoorwaardelijk. ‘De nachten zijn hard, het reizen is zwaar’, stelt hij. ‘Ik zit nu op het punt dat ik op wil groeien als dj. Ik wil niet over tien jaar nog de gigs doen zoals ik ze nu doe. Never.’

Doorpruttelen
‘Nu is het zo dat er een paar optredens per jaar zijn die ik echt heel goed vind, een paar die ok zijn, en de rest is gewoon kut. Of nou ja, kut is misschien niet het goede woord. Kijk, ik ben kritisch. Als ik niet ga, heb ik het gevoel dat ik de boel alleen maar draaiende gehouden heb, dat voelt niet lekker. Zo werkt het voor mij: als ik geen feedback krijg van de mensen, ga ik geen banger op zette, dan ga ik saai draaien. Mijn reactie is dan dat ik het laat doorpruttelen. Eigenlijk weet ik al bij de dj die voor me draait hoe laat het is, wat de sfeer is en de smaak van de mensen. Ik ben wat dat betreft een soort club-barometer geworden. Mijn favoriete gigs van het jaar? Nou, ik heb een paar hele mooie nachten gehad in De School, daar kan ik echt vrij draaien en doen wat ik wil. Je kunt daar diep draaien, omdat het geluid heerlijk in your face is.’

Het gaat, denkt Blanken, bij het volwassen worden van een dj om het vinden van die balans. Altijd maar doorgaan brengt je op de lange termijn nergens. Dan ga je op vrijdagmiddag thuis op de bank opzien tegen het vliegtuig dat je weer naar een nieuwe club brengt. Voor jezelf de creatieve ruimte creëren die nodig is om je eigen parameters te stellen, dat is een veel hoger doel. Dat kost tijd, zeker als je zo eigenwijs produceert als Makam en niet bouwt aan een eigen platform en merk, wat in de house-wereld vaak de way to go is. Maar het doel is duidelijk: ‘Ik hoop dat ik meer mooie lange nachten kan draaien, van begin tot einde. Dat zou ik dan graag dertig, veertig keer per jaar willen doen. Elk weekend een, af en toe niet. Optreden en produceren, dat zou ik het liefst mijn hele leven lang willen doen, maar gewoon niet zoveel. Mooie dingen doen in het weekend en doordeweeks mijn eigen plantenzaak runnen. Planten ja, en mooie potten, een klein dj-hoekje, studio in de kelder, dat is mijn grote droom.’