Wat is je favoriete floorfiller aller tijden?
Deze plaat kan ik draaien in mijn sets als Benny Rodrigues én ROD. 'Spastik' van Plastikman, het alter ego Richie Hawtin, is écht een schot voor open doel. Zo'n instant klassieker die echt overal op elk moment gedraaid kan worden. Ik draai hem al sinds eind jaren '90 en waar ik hem ook draai, het is een effectieve dansvloerkneiter. Er is ook niks wat er op lijkt, zo'n typische tijdloze plaat. Ik heb wel een moment gehad waarop ik dacht: Nou Benny, nu is het wel mooi geweest, zo vaak had ik hem gedraaid. Ik heb hem een lange tijd uit m'n platentas gehad, maar de laatste maanden zit 'ie weer in m'n ROD-sets. Er is daardoor nu weer een hele nieuwe generatie die deze plaat leert kennen.
Je kunt hem kennen als ROD, maar de naam die al jaren op festivalposters door het hele land prijkt is Benny Rodrigues,. Misschien wel de hardst werkende dj van Nederland, zonder manager heeft hij bijna dag van het weekend minimaal twee optredens. Zo ook komend weekend als hij op dezelfde avond op Welcome To The Future én de 5 Year Anniversary van Toffler in Rotterdam staat. Techno is zijn domein, soms snoeihard, some zwoel en melodisch, maar Benny geeft altijd een goed feestje en wij vroegen welke platen hij daar het liefst voor gebruikt.
Door welke track werd je getriggerd om te gaan draaien?
De Carl Craig Dub Remix van Gus Gus' 'Polyesterday' die uit eind jaren '90 uitkwam, trok me meteen de wereld van house en techno in. Ik wist er nog helemaal niks van, ik was vijftien ofzo en zat nog als een broekie op de middelbare school. Ik hoorde die track tijdens de radioshow van Michel de Hey, Planet E. Hij draaide altijd hele obscure undergroundplaten uit Chicago en Detroit en opende vaak met deze plaat. Ik werd er helemaal door gegrepen en werd verliefd op electronische dansmuziek. Deze remix is een onwijs tijdloze plaat, niet perse iets wat ik in de clubs kan draaien, maar wel heel persoonlijk en intiem.
Van welke recente release word jij heel erg enthousiast?
Dat is 2030 met 'In Aeternum', een Italiaanse dude die prachtige emotionele house maakt, met zo'n typische Detroit-sound. Ik ben laatst een paar uur achter elkaar nieuwe releases in gaan halen, want dat schoot er een beetje in afgelopen zomer. Toen ik deze plaat opzette, wist ik niet wat ik hoorde, ik kreeg er spontaan tranen in m'n ogen door. Een hele persoonlijke plaat, die mij eigenlijk wel deed terugdenken aan de tijd van die Carl Craig Remix van Gus Gus toen ik voor het eerst in aanraking kwam met house en techno. Echt instant kippenvel.
Van welk nummer verwachten mensen niet dat jij het tof vindt?
Ik leef als dj met een vast mantra: I wear my influences on my sleeve. Ik eer alles wat me inspireert. Zodra ik iets moois vind, wil ik het delen. Dat kan house of electro zijn, maar ook andere muziekstijlen. Ik ben opgegroeid met 90’s hiphop en het liefst luisterde ik toen van die donkere east coast hiphop, een beetje grimey. Wu-Tang is daarin echt m'n favoriet, maar Mobb Deep is ook geweldig. 'Right Back At You' van hen is een mega dikke donkere duistere hiphop track die je doen denken aan van die donkere, moeilijke agressieve steegjes in New York. Het is een hele andere vibe dan bij house of techno, veel stoerder wel. Je krijgt echt het gevoel dat je de wereld aan kunt.
©
Tim van Veen
Wat is een track die je zelf produceerde en je heel erg tof vindt?
'Ik ben iemand die mezelf niet snel schouderklopjes uitdeelt. Als Benny heb ik een paar releases uitgebracht op toffe labels, maar als ik nu terugkijk, denk ik: wat een bocht was dat. Ik schaam me er niet echt voor, maar ik zou ze zeker niet in mijn dj-sets draaien. Ik ben ook niet perse trots op mijn ROD tracks, maar die passen veel beter bij mijn huidige dj-sets. 'Anindica' heb ik in 2012 gemaakt en is een echte acid-klapper. Waar ik vooral trots op ben, is het ontstaan van die track. Toen ik Nina Kraviz en Ben Klock in de Boiler Room zag en ze allebei onwijs veel acid-platen draaiden. Ik raakte zo geïnsprireerd, dat ik meteen de studio indook en binnen een uur die plaat af had. Ik heb hem toen meteen naar naar Kraviz, Klock en Marcel Dettmann gestuurd die me alle drie binnen twee dagen antwoordden of ik die track op hun label wilden uitbrengen. Nina Kraviz heeft me toen nog een emotionele mail gestuurd dat het haar favoriete plaat was. Als je goed oplet is Anindica is andersom acidnina, dat was toen de werktitel en die heb ik zo gelaten. Uiteindelijk heb ik hem toen alsnog uitgebracht op het label van Ben Klock, Klockworks. Het was zowel voor het label en voor mijzelf een goede tijd en het heeft mij veel positieve feedback en internationale naamsbekendheid opgeleverd.'
Welke track wordt dit weekend sowieso gedraaid in zowel de Toffler als op Welcome To The Future?
Dat is 'Protocol' van Matrixmann! Hoewel ze beiden wezenlijk verschillen, zijn er ook overeenkomsten in m'n dj-alter ego's. Waar ik als Benny stop, ga ik als ROD verder. 'Protocol' is zo'n track die daar precies tussen inhangt, maar belangrijker: ook dit is een gigantische floorfiller. Ik zou zo naar de wc kunnen gaan, nadat ik hem heb opgezet om tijdens het handen wassen het gejuich van de mensen te horen. Ik kan hem overal opzetten en werkelijk iedereen gaat er los op. Gewoon een simpele, maar zeer effectieve dansvloerkneiter.