Het concert: Weval, Bravo Lowlands, zaterdag 20 augustus 2016

Dat Weval meer publiek trekt dan eerder vandaag op Pukkelpop moge duidelijk zijn. Om elf uur zijn drie shows met een nokvolle tent afgelopen - M83, Caravan Palace en Disclosure - dus de Bravo stroomt al snel goed vol. Op het podium staat het tweetal, achter de knoppen, met het gezicht naar elkaar toe: Harm Coolen en Merijn Scholte Albers.

Dat publiek wil natuurlijk helemaal los.
Ongetwijfeld, maar Weval is vanvond meester van de opbouw. De electronica wordt subtiel ingezet, er zweeft een Air-dromerigheid doorheen, en al snel klinkt het stapvoetse prijsnummer ‘The Battle’ van het pas verschenen debuutalbum. Er klinkt fris gebliep en de tent schouderwiegt.

Wacht eens, waar is de drummer?
Weval treedt live inderdaad graag met drummer op. Vanochtend op Pukkelpop ook. Maar bij de nachtprogrammering van Lowlands is er productioneel geen ruimte voor. Toch hoeven geen dikke tranen te stromen, want het duo heeft de drums kraakhelder in de sound verwerkt. Je ziet de bekkens haast aangetikt worden, de vellen geroerd. Op plaat, maar dus ook live.

Hoe verloopt het verder?
Weval versnelt al iets met ‘Gimme Some’ waarbij de lichtshow flink op orde is. Langzaam wordt de bas zwaarder neergelegd, neemt de gedempte bas in tempo toe en is het gezoem iets dissonanter. Toch blijft het dromerige intact. De elektronica klinkt optimistisch en warm. Ook richting het einde, in de climax, durft Weval nog rust op te eisen. Wat een heerlijke gedoseerde set. Weval blijft dicht tegen die debuutplaat aanhangen die dit jaar op Kompakt verscheen, al sinds 2014 het label van de Nederlanders. Internationaal viel die release ook hier en daar op. Met zo’n acht (ja, een acht punt nul) op Pitchfork mag je zeker blij zijn. Maar na vanavond mag de champagne echt open. Eerst rustig proeven, daarna de hele fles leeg.