Het concert: Otherkin, Charlie, zaterdag 20 augustus 2016

De Lowlands-zaterdag biedt in de late ochtend en vroege middag veel sterke hiphop, maar naar gitaren is het harder zoeken. Het zijn sowieso zware tijden voor het traditionele gitaarbandje. Het jaar 2016 heeft de interesse ergens anders liggen. Het huidige decennium ook.

Is Otherkin dan een logische boeking?
Zet het aan en je vermoedt niet dat dit de nieuwe redders van de snotty gitaarscene is. Het viertal uit Dublin maakt grungy rock. The Subways-achtig. De nummers kunnen soms de sympathy vote krijgen, maar het is allemaal ook niet hemelbestormend. Als de band het podium opkomt is het ook nog erg rustig. Heel lief: de twee Ierse vlaggetjes die vooraan wapperen.

Waarom staat Otherkin hier dan?
De Ieren werken hard om het publiek mee te krijgen. Voornamelijk frontman Luke Reilly die nog wel eens het vrolijke neefje van Johnny Borrell kan zijn. Zijn leren jack verdwijnt al snel om de set in de blote bast af te maken. Hij houdt het publiek constant bij de les. ‘Make some noise, The Netherlands.’ Eerst pikken de eerste rijen het op, aan het slot kolkt tweederde van de Charlie-tent.

Wat doet Otherkin zo goed?
De gitaarband stijgt flink boven het materiaal uit. Er zit een aangename swing in de nummers: het tempo blijft er constant in. Tegelijkertijd krijgt het publiek die lekker zware grungy laag over zich heen, keer op keer, en het werkt aanstekelijk. De goedgemustste en gedreven Reilly krijgt de tent al snel mee. Er is een keurige pit, tot aan de achterste rijen wordt met de sitdown meegedaan. Otherkin is vooralsnog geen band om thuis op repeat te zetten, maar mochten ze binnenkort om de hoek optreden: ga er zeker heen. Een vermakelijke avond gegarandeerd.