Het concert: Warpaint, Lowlands India, vrijdag 19 augustus 2016

Het nieuwe album is onderweg, met de eerste single, toepasselijk ‘New Song’ genaamd, wordt een iets dansbaarder pad bewandeld. Nog een nummer of drie met hetzelfde catchy gevoel en Lowlands ligt aan hun voeten, maar hoe goed het eerdere werk ook is, voor een groot deel van het publiek in Biddinghuizen lijkt het te moelijk. En dat terwijl Warpaint muzikaal een van de hoogtepunten van de vrijdag blijkt. Ze spelen zo ontzettend strak. Moeiteloos vertragen, spanning opbouwen, het gaat als vanzelf. De fijnproevers die zich van tevoren verzekerd hebben van een plekje bij de barrier zien hun moeite beloond. Vroeg in de set komt ‘Undertow’, die heerlijk lome ode aan het vluchten van problemen. Pal vooraan danst een meisje, de ogen gesloten, minutenlang wegdromend, om bij het volgende nummer wakker te schrikken van de felle drums.

Is de drummer nu de baas op het podium, of lijkt dat maar zo?
Vaak wel, als je naar de algemene sound kijkt. Toch zijn de vier muzikaal uitstekend in balans. Elk nummer heeft een andere hoofdrolspeler. Vaak is dat toch weer de uitstekende drummer, maar het wordt afgewisseld met uitstekende baslijnen, en praktisch elk nummer heeft een gitaarpartij waar je u tegen zegt.

Waarom werkt het dan niet?
Misschien is het het feit dat Oscar And The Wolf tegelijkertijd speelt. Misschien is het gewoon te moeilijk, op een tijdstip waarbij je het liefst een opmaat hebt voor een avondje dansen. Warpaint is niet de plek als je een preparty zoekt voor het nachtprogramma.

Allemaal wel heel lovend dit, niet?
Niets aan te doen. Op alle fronten geeft Warpaint een fantastische show weg. De songs, het geluid, het licht, het klopt allemaal. En die leegte, ach, dat heeft ook wel wat exclusiefs, wetend dat je een van de weinigen bent die deze topshow zag.