De beste remixes van 2016
Natuurlijk, lang niet alle remixes verschijnen op Spotify. Steeds meer, maar een hele hoop niet. Die prachtige Mariah Carrey rework van Terreke? Nope. Die OC-edit die je dit jaar overal hoorde? Tuurlijk niet. Maar gelukkig wel de Soulwax remix van Warpaint die het origineel overtrof, de Koze-remix van Lapsley die het tot megahit schopte, de keiharde krautremix van Amber Arcades, een vocal edit waarvoor San Proper zijn stembanden nog eens gesmeerd heeft. Remixes om een beetje op te huilen, maar vooral om op te juichen en te dansen. Kan met een gerust hard op repeat tijdens Oud en Nieuw dus.
How to overleef de Kerstvakantie Playlists
Na een stuk of wat kerstdiners, schuddebuiken en dijenkletsen om Home Alone I & II, is er nog behoorlijk wat tijd over deze kerstvakantie. Een perfect moment om eens diep in een berg playlists te duiken. Catalogi van artiesten waar je nooit aan toe bent gekomen (Sean Paul bijvoorbeeld), de opvallendste remixes van afgelopen jaar, een overzicht van artiesten die je volgend jaar op de festivals kan verwachten, en dan nog een stuk of (x) meer. Genoeg om zelfs nog tijdens het oliebollen bakken een soundtrack te hebben.
Arthur Russell voor beginners
Arthur Russell is zo'n artiest waar veel naar verwezen wordt, maar niet heel toegankelijk is. Roosevelt noemde hem eerder dit jaar een grote inspiratie voor zijn debuutalbum, Kanye West samplede hem, Blood Orange verwijst zijn albums en in interviews veel naar hem. Zo maar even drie totaal verschillende artiesten die dit jaar opvielen waarbij de New Yorkse cultmuzikant een rol speelde. Niet gek, want Russell was nogal veelzijdig. Met Loose Joints wilde hij de White Album van disco maken, maar net zo makkelijk maakte hij onder zijn eigen naam lo-fi avant-garde liedjes met krassende cello's. En zijn catalogus is intussen zo groot, dat het moeilijk is om er achter te komen waar je nou het best kan beginnen. Deze playlist is een goede start.
Italians Do It Better
Het is inmiddels bekend dat labelbaas Johnny Jewel niet zo goed in deadlines is. Labelcompilaties kun je meestal op zijn minst een jaar later verwachten dan aangekondigd. Maar met zijn derde Chromatics album leek het in 2014 opeens soepel te gaan. De plaat zou op valentijnsdag uitkomen, er werd zelfs naartoe gewerkt met wekelijkse releases. Ondertussen zijn we bijna twee jaar verder en is de plaat er nog steeds niet. De wekelijkse releases zijn ook al lang opgedroogd, maar ondertussen zijn er wel wat soundtracks bijgekomen en is de hele catalogus van het label in werkelijk iedere kleur van de regenboog op vinyl verschijnen. Leuk, maar weet je wat nog leuker zou zijn? Een nieuw Chromatics album. Om dat leed wat te verzachten, een greep uit het materiaal waar Jewel iets mee van doen had.