Waar toen Koen van de Wardt als kersverse frontman nog wat onwennig oogde, lijkt hij nu zijn rust te hebben gevonden. Dit overigens zonder zijn droge gevoel voor humor te verliezen ('Yooo, deze is voor de chickies!'). Hij gooit zelfs een gitaarsolo tussen zijn filmsche indiepopliedjes. Hij kan dan ook vertrouwen op een geluid dat in een korte tijd waanzinnig veel uitgebreider en vetter is geworden. Een beetje meer bombast in de synths, iets meer ruimte tussen de vele lagen, en ongetwijfeld ook de gemaakte vlieguren hebben het geluid van Klangstof exponentieel doen groeien.

Hoe zat het ook alweer met die Moss-connectie?
Drie van de leden haalde Klangstof uit de band van Marien Dorleijn. Koen fungeerde in Moss als bassist, hier staat hij vooraan. Enige rust of tijd om daaraan te wennen kreeg hij niet, wat zorgde voor een wat ongemakkelijke start. Vanavond staat hij echter vol vertrouwen met zijn ogen half dicht achter de microfoon, ietsje op zijn tenen, hartstikke cool.

En daarbij hoort een gitaarsolo?
Blijkbaar, maar wees niet bang, Koen is niet ineens Slash geworden. Meteen als hij die solo inzet trekt hij uit onhandig enthousiasme pardoes het snoer uit zijn gitaar. Hij houdt hem even in de lucht met een komische blik van 'heb ik dat', maar herpakt zich snel. En ja, die gitaarsolo is daarna best wel kicken.

Hé, waar zijn al die liedjes die online stonden ineens gebleven?
Dat weten wij ook niet. In de afgelopen maanden is Klangstof ineens vrijwel van het internet verdwenen, terwijl de geruchten van een oversteek naar Amerika hardnekkiger worden. Voorlopig moet je om Klangstof te horen ze dus live gaan zien, dat is sowieso een aanrader.