Ze speelt volop liedjes van haar later te verschijnen debuutplaat, waarvan de meeste net wat pittiger zijn dan de subtiel galmende dreampop die al naar buiten gebracht is. 'Come With Me' en 'Fading Lines' bijvoorbeeld zijn echt heel sterke in reverb gedrenkte indiepopsongs, vederlicht gezongen, maar wel met een goede drive. Slotnummer 'Turning Lights' heeft zelfs een licht hypnotiserende krautrockvibe, een beetje Stereolab-achtig.

Lang uitgesponnen? 
Dat helaas niet. Ze hadden het rustig tot een minuut of acht kunnen rekken. Het is namelijk echt een mooi nummer, met die spacey synth als fraai detail.

Nu je er toch over begint: waar kennen we dat meisje op toetsen ook alweer van?
Dat is Ella van der Woude van Houses, een Amsterdamse indieband in min of meer dezelfde hoek die het je een paar jaar geleden net niet redde. Zij is echt een toevoeging aan deze band.

Wat heeft de band nodig om internationaal sterk genoeg voor de dag te komen?
Het mag er allemaal wel wat soepeler uit gaan zien. Annelotte de Graaf is op zich wel een intrigerende verschijning met haar zilvergrijze haar en bijpassende bloesje, maar ze oogt ook ijzig, afstandelijk, een beetje ongemakkelijk.