Pauw is dit jaar terug op Noorderslag en staat klaar om zijn veren te spreiden voor het publiek. Het podium is leeg en onder mysterieuze, krakende geluiden en onrustige lichteffecten wordt de spanning opgebouwd. Het publiek kijkt in stilte toe en barst dan uit in een groots applaus wanneer de vier heren het podium op lopen. De eerste minuten worden gevuld met krachtig gitaar- en drumgeweld om dit vervolgens over te laten gaan in de openingstreffer 'Shambhala'. Als dit nummer afgelopen is, staat een groot deel van het zittend publiek op om richting de uitgang te lopen. Vanaf dat moment is het hek van de dam en verlaten steeds meer mensen de Kleine Zaal. Een goed plekje bij de uitreiking van de Pop Prijs weegt waarschijnlijk zwaarder dan het hele concert van PAUW meemaken. Of de bandleden tussen hun lange lokken door kunnen zien wat er gebeurt, is de vraag, maar voor het blijvende publiek is het in elk geval behoorlijk storend. Hoewel de zaal tegen het eind van de show half leeg is, juicht de harde kern voor twee. Wijzend naar boven sluit zanger Brian Pots het optreden af met: ‘David Bowie, rest in peace’.

Was het het waard: PAUW verlaten voor de uitslag van de Pop Prijs?
Nee, zeker niet. Dit was een optreden dat je in zijn geheel mee moest maken om de juiste indruk van de muziek te krijgen. 

Er was een blokfluit. Wat moeten we daar nou van denken?
Het imago van de blokfluit is nooit je van het geweest, maar Brian Pots maakt hem zowaar cool.

En was dat nou het Koningslied?
Zelf zeggen ze het van een Chinees melodietje gehoord te hebben, maar de tekst van het Koningslied speelt zich schaamteloos in je hoofd af tijdens het nummer 'Memories'. Hoe dan ook, de versie van PAUW was waarschijnlijk een stuk goedkoper.