Ja, zijn teen kan hij nu zo’n beetje in zijn neus steken: zo hoog zwiept Maurits Westerik zijn been de lucht in. We kennen hem al sinds een dik decennium als frontman van GEM, liefkozend de Domtoren-Strokes genoemd. Na tien jaar zette hij daar een streep onder en begon - grotendeels met dezelfde bezetting als de laatste reïncarnatie van GEM - het meer rootsy Bewilder. Die transformatie siert hem: Westerik heeft een heerlijke Dylanesque rasp in zijn stem ontwikkeld, een zekere rust gevonden en prachtige rootsrliedjes geschreven. Zijn band speelt nergens al te virtuoos, weliswaar met een gitaarsolo hier en orgelriedel daar maar vooral in dienst van die ambachtelijke songs.

Ambachtelijk, is dat geen synoniem voor saai? 
Valt mee hoor, Bewilder maakt de perfecte soundtrack om mee wakker te worden. En wanneer verveling op de loer ligt, wordt die doorbroken met een nogal noisy gitaareruptie, om vervolgens weer stil te vallen en alles héél klein te maken met tweestemmige zang. Bewilder drijft het best op die contrasten: hard en zacht, uitbundig en intiem. Neem 'So It Goes', dat begint als een klein akoestisch liedje a la Wilco, aangedikt met piano, maar eindigt in een explosie van geluid. Knap, hoor.

Klinkt toch niet echt als muziek waar je karatetrappen bij wilt uitvoeren..
Nou, dat doet Westerik vooral bij het vaste slotnummer 'Forza (It Is)', een alsmaar doorstuwende rocker die klinkt als een optrekkende trein. ‘Oehh oehhhhhhh!’, fluit hij nog maar eens om dat gevoel te benadrukken. Het is het prijsnummer van Bewilder, en eigenlijk was het altijd een beetje een vreemde eend in de bijt. Gelukkig heeft de band er inmiddels nog zo-een in het repertoire: 'When I’m Gone', een voorbode van het tweede album dat Bruce Springsteen kanaliseert op eenzelfde wijze als The War On Drugs dat doet. Ook daar oefent Westerik zijn soepele heupen alvast, en met dat witte shirt met opgerolde mouwtjes in zijn broek gepropt, ziet hij er beter uit dan ooit. 

Schreeuwt er alweer iemand dat ie z’n baby’s wil, net als in de hoogtijdagen van GEM?
Wel zo’n beetje, ja. Er staat een heleboel hippe jonge meisjes op de voorste rijen naar Westerik te glunderen. Hij is onlangs voor de tweede keer vader geworden, maar muzikaal is zijn tweede jeugd met Bewilder begonnen. Laat die nieuwe plaat maar komen!