Als er wel een band op Best Kept Secret de personificatie is van De Moeilijke Tweede, zijn het de Amerikanen van DIIV. Wie geen genoeg kon krijgen van het dream popperige Oshin uit 2012, moest vier jaar wachten. Zanger Zachary Cole Smith heeft zich in de tussentijd tegoed gedaan aan zowat alles wat God heeft verboden en dat is te horen op het wat zwaardere Is The Is Are waarbij vooral het vroegere werk van Sonic Youth als inspiratie diende. En goedendag, wat komt het tot zijn recht op het hoofdpodium. Het geluid is kraakhelder, ondanks de aanwezigheid van drie gitaren die in een hoop andere situaties helemaal in elkaar zouden verzuipen. Hier wordt even een potje shoegazegeweld neergezet dat met dank aan het hoge tempo niet verzand in clichés van mompelende navelstaarders, maar juist een felle set boordevol pareltjes als 'Under The Sun', 'Incarnate Devil' en het goddelijke 'Doused' waarmee DIIV afsluit. De regen mag dan wegblijven, als een ware cycloon zuigen de Amerikanen het water op uit het naastliggende meer en stort het met bakken neer over het gewillige publiek.

Die Cole Smith is nog niet helemaal afgekickt he?
Je zou het bijna gaan denken. Als iemand die heeft gesnoept van een zeker plantje, merkt hij de hele tijd mooie dingen op. 'That's a cool lake', of 'Hi palm tree', wijzend naar een opblaasbare palmboom achterin het veld. Cole Smith staat zichtbaar te genieten. Fijn toch voor iemand die nog ooit in een interview liet optekenen 'in leven moet blijven' tot het album werd gedropt.

Die kleurtjes op zijn gitaarstrap?
Een regenboogstrap. Of het een verwijzing is naar Orlando, dat blijft in het ongewisse, de frontman heeft vooral liefde voor het publiek en vraagt hem te sms'en na de show, omdat hij ons anders gaat missen. Awwww…

Wat doet ie na afloop met de setlist?
Opvouwen tot een vliegtuigje. Helaas zijn zijn gooikwaliteiten wat minder dan zijn origami-skills en belandt het papiertje met een mooi boogje bij de cameraman. Heeft ie ook een mooi verhaal om thuis te vertellen.