BKS16: Beach House geeft natte zoen met glittergewaad

Veel is er niet veranderd, maar nog altijd vertederend mooi

Timo Pisart ,

Je hebt van die bands die zichzelf ieder album weer opnieuw willen uitvinden en zichzelf bijna dwangmatig proberen te vernieuwen. En dan heb je van die bands die hun hele carrière lang hetzelfde klinken. Beach House behoort tot die laatste categorie, en dat is helemaal niet erg.

Jazeker, op Best Kept Secret klinkt Beach House nog vrijwel hetzelfde als zes jaar geleden, toen de band uit Baltimore binnen de Pitchfork-kringen doorbrak met het derde album Teen Dream. Ze zijn inmiddels nog eens drie albums verder, en de architectuur is onveranderd: dromerige indiepop met orgel als basis, daaroverheen een jengelende slidegitaar en die androgyne zuchtstem van Victoria Legrand. Ze verschuilt zich achter een indrukwekkende mysterieuze krullenbos, maar hult zich ook in een groots glittergewaad.

Een glittergewaad?
Jawel, een glittergewaad. En dat gewaad mag je gerust als symbool zien voor de show van vandaag. Het is nog altijd melancholisch en ingetogen, maar af en toe verandert die fluisterzucht in een krijs, heft Legrand haar handen theatraal in de lucht en stuwen diep pulserende bassen onder het wolkje van Beach House door. Knap dat Beach House niets inboet aan dromerigheid, maar de songs een extra zetje meegeeft. Vooraan voelt een jongen met zonnebril op het zo lekker aan dat hij ongegeneerd de konijnendans staat te doen. Ja, echt, op Beach House.

Indrukwekkend geluid, dus. Ziet het er net zo betoverend uit?
Weet je nog dat ze een paar jaar geleden imposante lichtgevende piramides op het podium hadden staan? Nou, vergeleken met die tour is Beach House wel wat afgeslankt. Er staan drie bescheiden beamers op drie evenzo bescheiden doeken gericht, maar die staan vooral stof te vangen. Vaker wordt een grote zwarte backdrop met kleine lichtjes verlicht als een sterrenhemel. Toch is het vooral donker. 

Is die duisternis storend?
Nee, joh. ‘Heerlijk dat het regent,’ zegt Legrand tussendoor. ‘In de zon laat iedereen huid zien, maar in de regen geef je elkaar nattere zoenen.’ En inderdaad: met dit gebrek aan licht kun je stiekem zoenen met je geliefde en romantisch handen vasthouden. Stelletjes wiegen zachtjes heen en weer, terwijl Legrand zingt: ‘I’ll take care of you, if you want me to.’ Nog altijd klinkt Beach House hetzelfde, en nog altijd zijn er niet veel acts die zo’n teder en romantisch geluid voortbrengen.