Hoewel het programma een gezellige chaos leek, zat er toch meer structuur in dan je in eerste instantie zou denken. Dat kwam door de vele vaste rubrieken: de gedichten van Wilhelmina Kuttje, op piano begeleid door Jan Vos, de filmrubriek van Knasterhuis, de krant van gisteren en de kloteplaat van Emiel. Er werd vrolijk door platen heen gepraat wat leidde tot de geweldige slogan: het enige programma met 100% gesproken woord en 100% muziek.

Het was in die tijd gebruikelijk dat een nummer dat vijf keer op radio werd gedraaid, automatisch in de Tipparade kwam. Jacques Plafond draaide vervolgens een nummer vijf keer achter elkaar, waarna hij van dit systeem werd uitgesloten. Nog een voorbeeld van de karakteristieke humor van dit programma: Jan Vos had een arbeidsconflict en om zijn argumenten te onderbouwen las hij op de radio zijn volledige arbeidscontract voor.

Zo’n anarchistisch programma kun je je nu bijna niet meer voorstellen op de Nederlandse radio. Om te weten hoe het was, kun je het beste een hele aflevering terugluisteren. En dat is nu mogelijk, want bij de VPRO staat het volledige archief van Ronflonflon met Jacques Plafond online. Ja dit werd echt iedere week een uur lang uitgezonden op wat toen nog heette Hilversum 3, zeven jaar lang.