The Miseries, Noorderslag, Bovenzaal, zaterdag 17 januari 2015
ESNS15: Tim Knol is vet, The Miseries zijn vetter
Groezelige garagerock geslaagde greep voor Knol
Op Into The Great Wide Open liet Tim Knol zich al van zijn ruigere kant zien met The Miseries. Felle garagerock met slimme hooks, niet mooi gezongen, wel energiek. Een gegarandeerd succes met een slok op, om half twee 's ochtends komt de band dat bewijzen in de Bovenzaal van de Oosterpoort. Zoals de band het zelf zegt: "Het is de perfecte muziek om naar de klote te gaan."
HET CONCERT:
DE ACT:
The Miseries, het garagepunk bandje van Tim Knol. Samen met drummer Kees Schaper en gitarist Melle Boersma speelde hij al in jeugdbandjes. Eric Lensink, toetsenist bij Tim Knol solo, speelt bas bij The Miseries. Hij is een markante verschijning op het podium: boomlang, strak in pak en beduidend ouder dan zijn bandgenoten. Het contrast is vooral tekenend in verhouding tot Knol, de kleine mollige kerel met zijn truckerspet en Negersonic t-shirt. Knol zegt weinig tussen de nummers door, een paar keer dat ze The Miseries zijn en een keertje bedankt, meer hoeft ook niet.
HET NUMMER:
'Backdoor', de afsluiter van de set. Al is het puur omdat we blij zijn met nieuw werk, want single 'Skinflint' was ook goed: rauwe energie, krassende gitaren en staccato drums. 'Backdoor' is iets langer en heeft iets meer ruimte om te ademen, maar deelt de energie van 'Skinflint'.
HET MOMENT:
The Miseries knallen behoorlijk door tijdens de set, uitgesponnen solo's zijn er niet. De gitaarsolo tijdens 'I Want You To Know' springt er daardoor behoorlijk uit, Knol komt met dat ruige randje prima tot zijn recht.
OOK OPMERKELIJK:
In het midden van de set doet de band een stapje terug en laat een meer poppy geluid horen. We kennen Knol natuurlijk van zijn gevoeligere liedjes en het misstaat niet. Toch komt de band op nummers als 'Skinflint' wel het beste uit de verf.
HET PUBLIEK:
Het publiek had het halve optreden nodig om los te komen. Klinkt lang, valt mee als je bedenkt dat we binnen een half uur alweer buiten stonden. De zaal was goed gevuld en het tijdstip leent zich perfect voor de felle garagerock. Zoals de band zelf al aangaf: “Het is de perfecte muziek om lekker naar de klote te gaan.” Een pit heeft de band helaas niet gekregen.
HET OORDEEL:
Tim Knol laat met The Miseries een hele andere kant van zichzelf zien en die past hem prima. De felle liedjes zijn slim geschreven, bijna allemaal kort en krachtig en altijd een catchy hook. Stop de heren in een busje en laat ze de clubs af gaan, het liefst de groezelige donkere. Een hoofdpodium zit er niet in, maar The Miseries zijn buitengewoon vermakelijk.