ESNS15: Hoe Afterpartees de leukste gitaarband van Nederland werd

Limburgers presenteren debuutplaat op Noorderslag

Atze de Vrieze ,

In 2014 was Afterpartees al het hele jaar de leukste nieuwe gitaarband van Nederland, en dat terwijl nu pas hun debuutplaat Glitter Lizard uitkomt, met liedjes over Red Bull, over dat kutnummer van Oasis en de laatste restjes in de après ski tent van Horst. 3voor12 schuift aan bij de keukentafel bij de ouders van gitarist Sjors.

"Eigenlijk ben je maar een sukkel als je in een band zit", zegt Sjors Driessen met een serieus gezicht aan de keukentafel van zijn ouders. Zijn moeder heeft zojuist de koffie gebracht en kijkt naar het nieuws over de aanslag op het Franse cartoonmagazine Charlie Hebdo. Hij neemt nog een hap van zijn koekje en mompelt: "Nou ja, die drie kwartier op het podium ben je natuurlijk heel cool, maar daar buiten ben je gewoon een jongen met een krantenwijk."

Het ging over Best Kept Secret, het festival in Hilvarenbeek waar Afterpartees een van zijn leukste shows van het jaar gaf. De band speelde er de ene powerpop hit in de dop na de andere, en frontman Niek Nellen pakte iedereen in met zijn praatjes. Niek: "De avond ervoor waren we tot laat op het terrein geweest, 's ochtends gingen we met zijn allen terug naar Horst om te repeteren en de post van Sjors te lopen. Dat is vaker voorgekomen hoor, terwijl het eigenlijk niet mag. Maar na Into The Great Wide Open lieten we hem mooi in zijn eentje de eerste boot om zeven uur pakken. Ach, het houdt je met beide benen op de grond." Sjors: "Ik werk nu niet meer bij de post, maar op een helpdesk voor printers. Onze drummer Youri is mijn baas."
Nu-metal met dreadlocks
Steevast wordt Afterpartees omschreven als een stel jonge honden. Laatst vroeg iemand ze zelfs of ze nu 16 of 17 waren. Nou, Niek dus 24, zijn neef Sjors zelfs 25. Op de leeftijd waarop al hun leeftijdgenoten beginnen aan een serieuze carrière, zingt Niek Nellen: 'Oh I'll never grow older, I never wanted anyway!'. "Komt vast doordat ik zo weinig baardgroei heb", denkt Niek. "Ik heb me een halfjaar geleden voor het eerst geschoren. Maar wat is jong zijn? Jong zijn op zich is niks, het gaat erom wat je ermee doet."
 
Het muzikale verbond van Niek en Sjors gaat al twee decennia terug. Toen ze een jaar of acht waren, noemden ze zichzelf De Weideroosjes, een playback tribute aan de trots van hun woonplaats Horst, in noord Limburg. "En toen we twaalf waren coverden we met zijn tweeën Spit van Sepultura", vertelt Niek. "Met twee gitaren, zonder drumstel. We kregen een zeven voor kleding. Kort daarna begonnen we onze eerste band, Senseless. We hielden van nu-metal en lieten dreads zetten door een jongen die we kenden van de skatebaan. Iedereen had dat in die tijd."
 
"Toen ik een tijdje later naar punk ging luisteren, schoor ik de zijkanten weg en heb ik het middenstuk een hele middag uit zitten kammen in de badkamer", vervolgt Sjors. "Dat was goor man." "Ik heb ze nog", zegt Niek. "Ik heb mijn dreads aan een pet geniet." Die fases liggen allemaal alweer ver achter ons. In Afterpartees hoor je nu de garagerock van Ty Segall, maar nog meer de powerpop met punk attitude uit eind jaren zeventig. Geen genre waar veel vernieuwing te halen valt, maar dat weet de band zelf ook wel. Niek: "Maar kijk naar Undertones en The Only Ones, twee bands uit dezelfde tijd en hetzelfde genre, maar toch absoluut niet hetzelfde. Zo hopen wij ook iets toe te voegen aan iets wat al lang bestaat."
Tik hem af Youri
De band bewoog zich in eerste instantie vooral in de soosen scene rond Horst. Thuishonk is OJC Niks, een enigszins vervallen jeugdhonk waar bands als Afterpartees ervaring op kunnen doen, ondanks dat veel kids tegenwoordig liever een techno-dj zien. Het is een klein cirkeltje. Zo zat de huidige drummer Youri vroeger in de band van Sjors' broer. En Bas, het kleine broertje van Niek, was frontman in zijn eigen band. "Hij vindt zichzelf soms nog steeds een frontman, maar da's jammer voor hem, want dat ben ik natuurlijk. Het grappige is dat hij heel schuchter is op het podium. Hij heeft wel praatjes, maar als ie wat moet bestellen bij de McDonalds komt er alleen maar gemompel uit."
 
Toch zit het frontman-zijn duidelijk in het bloed. De vader van Niek en Bas was jarenlang zanger van de band Vrolijke Jordanezen. Jazeker, een Limburgse act die Amsterdamse smartlappen vertolkt. "Ze hadden ook een crowdsurfende Jezus aan het kruis", zegt Sjors. "Als je Niek op het podium ziet, dat is net zijn vader, maar dan leniger. Hij kan ook aan een stuk door lullen." Er blijkt niets van gelogen: als je zoekt op Chris Nellen, vind je inderdaad al snel een filmpje waar vader Nellen eindeloos aan het woord is om zijn band voor te stellen. Ook voor wie geen klap van dat Limburgs verstaat, is het onmiskenbaar grappig en overduidelijk waar Afterpartees hun podiumcharisma aan danken. Marco Roelofs van de Heideroosjes vertelde eens hoe de vader van Niek hem inspireerde als frontman, en dat doet hij duidelijk ook bij zijn zoons. "Mijn vader kan zelfs de stugste zaal aan de praat krijgen. Van hem heb ik geleerd: er moet in elk geval één iemand zijn best doen. En het publiek is niet gekomen om zijn best te doen jou leuk te vinden. Mijn vader zei ook altijd 'Hansie, tik hem af', tegen zijn drummer. Dat heb ik schaamteloos van hem gejat. Sterker nog: ik krijg het er gewoon niet uit."
 
De enorme drang om te entertainen zat er meteen in. Ook toen Jan Kooi, de eigenaar van platenzaak Elpee in Groningen Afterpartees voor het eerst zag, in de kelderbar van Vera. Een demo van Afterpartees was al zijn kant op geschoven door drummer Roel van traumahelikopter, en kennelijk was het showtje voor een man of veertig recht in de roos bij Kooi. Het is een opmerkelijke man, die Jan Kooi. Al decennia lang runt hij samen met 'die andere Jan' een onafhankelijke zaak in de Oosterstraat. Hij ziet eruit zoals je je een old school Grunninger platenzaakeigenaar voorstelt: een spits gezicht, een flink Gronings accent, geen glamour, wel liefde voor een specifiek soort rock 'n roll een enorme berg enthousiasme. Veel mensen leerden hem kennen dankzij Twitter, waar hij een soort bescheiden cultfenomeen is.
Alleen kussen, handjes boven de dekens
"Het was echt een heel leuke show", vertelt Sjors. "In het begin vond ik slechte shows vaak leuker dan goede. Van die shows waarbij niemand geïnteresseerd is, behalve één man die helemaal uit zijn dak gaat. Pas later kwam ik er achter dat goede shows toch echt leuker zijn, en dit was er zo een. Jan kwam na afloop van het optreden op ons af. Hij wilde een single van ons uitbrengen op zijn eigen label, Kogar Records. Ja hoor, dachten wij met onze Limburgse nuchterheid, maar als je Jan beter kent weet je dat hij echt zo enthousiast is. Volgens mij heeft ie ook geen vriendin, dus hij heeft alle tijd voor de muziek. Hij heeft die avond zo enthousiast over ons getwitterd dat de volgende dag drie boekers aan de lijn hingen die met ons wilden werken. We hebben alles aan Jan Kooi te danken. Eigenlijk moeten we als bedankje een keer een prostituee op hem af sturen, en haar dan vooraf allemaal weetjes leren over Meatbodies en Reigning Sound."
 
En zo stommelde Afterpartees het afgelopen jaar met één single op zak (First/Last) het hele land door. Als ergens een gaatje te vullen was op een festival, belde men Afterpartees, en elke keer weer vertrokken de mensen met een glimlach. Elk weekend keerde de band trouw terug naar Horst, ook de leden die daar al niet meer wonen. Daar ontstond ook Girls Like You, een bijzonder romantisch nummer over het klimmen door meisjesramen, geïnspireerd op een minder romantisch tafereel. "Je hebt hier zo'n après ski tent, waar je af en toe wel eens te laat binnen stapt. Ik vind dat fascinerend, dat moment om vier uur, mensen die geen einde aan de nacht willen maken, en die wanhopig tussen de restjes zoeken of er nog iemand is om mee te kussen. Alleen kussen ja, handjes boven de dekens."
 
Ergens zit er dan ook een donkere twist aan die bandnaam, Afterpartees. Het gaat niet over jong zijn, maar juist over langzaam volwassen worden, met vallen en opstaan. En het laatste feestje, dat is helemaal niet per definitie het leukste.
Sjors: "Weet je nog die afterparty op Le Guess Who? We zouden ergens in de woonkamer slapen en hadden wel begrepen dat er een feestje zou zijn, maar we dachten dat het wel om een uur of vijf afgelopen zou zijn. Maar toen de middag aanbrak zat iedereen daar nog keet te snuiven en techno te draaien, en om twee uur kwam iemand binnen met ballonnetjes lachgas."
Niek: "Ik heb er nog redelijk doorheen kunnen slapen, maar Bas en Sjors wilden het liefst opstaan en een voor een iedereen wurgen tot er helemaal niemand meer over was."
Sjors: "De volgende dag moesten we van 18:00 tot 06:00 plaatjes draaien. Eerst tussen de bands door, aan het einde een dj-set. Dat vinden we normaal heel leuk - we draaien alleen wat we zelf goed vinden - maar die avond was het een hel. We zaten achter een tafel waar onze laptop op stond, af en toe stond een van ons op om een nieuw nummer aan te klikken, om vervolgens weer te gaan zitten. Ik heb daarna twee weken geen muziek geluisterd."
Niek: "Op een gegeven moment heb je de ultieme vrijheid, je hoeft niet meer op tijd thuis te komen, en dat doe je dus ook niet. Maar je moet ook leren dat elke avond een houdbaarheid heeft. Op een gegevens moment is het gewoon klaar, ook al ben je met je beste vrienden."