Gaz Coombes, Pinkpop Brand Stage, zaterdag 13 juni 2015
Pinkpop: Spannende liedjes bij Gaz Coombes
Britpopper weet het publiek niet in zijn tent te lokken
De zaterdagbezoekers van Pinkpop hebben geluk: na een aantal hoosbuien op de vrijdag en een wat druilerige ochtend breekt ineens keer de zon door. Voor Gaz Coombes, voormalig frontman van Supergrass, is dat minder fortuinlijk: waar gisteren de tent nog wel eens onbedoeld ramvol stond met schuilende mensen, zijn diezelfde mensen nu met geen mogelijkheid naar binnen te krijgen. Desondanks zet de Britse zanger een sterke shows neer met een aantal spannende uitschieters, maar zonder Supergrass-hits.
HET CONCERT:
DE ACT:
Supergrass was al niet de meest succesvolle britpopband van de jaren negentig, en tegenwoordig is Gaz Coombes nog steeds niet de meest succesvolle solo frontman. Veel verder dan cultroem is zijn oude band niet gekomen, naast die ene grote hit 'Alright', die vanmiddag niet op het programma staat. Waar Coombes eerder nog wel wat Supergrassnummers afstofte voor zijn live shows – voornamelijk het wat serieuzere 'Moving' – zijn die inmiddels volledig uit de set verdwenen. Veel verschil maakt het niet, want er staan hier vandaag weinig teleurgestelde Supergrassfans. Er staan eigenlijk überhaupt maar weinig mensen.
HET NUMMER:
Supergrass was een onbezonnen bende cheeky chappies, olijke jonge honden op fietsjes langs de Engelse kust. Coombes' herkenbare bakkebaarden zitten er nog steeds op, evenals de guitige glimlach, maar hij is inmiddels alweer tegen de veertig. Helaas is met de tijd die jeugdige onbevangenheid uit zijn muziek verdwenen. Daarvoor in de plaats zijn echter wel degelijk een aantal spannende liedjes in de plaats gekomen. Opener 'Buffalo' is stemmig, een beetje Massive Attack-achtig, en 'The English Ruse' wordt voortgestuwd door een krautrocksynth. Het licht psychedelisch rockende 'Hot Fruit' van eerste album Here Come The Bombs eindigt met een zompige rock-freakout waar ook de gemiddelde Muse-fan zijn neus niet voor zou ophalen, en kan dus ook rekenen op de meest enthousiaste reactie van de hele set.
HET MOMENT:
Coombes eindigt zijn set jammer genoeg met het meest doorsnee nummer. 'Break The Silence' is duidelijk achteraan de show gepland vanwege de mogelijkheid tot publieksparticipatie, en daar wordt dan ook gebruik van gemaakt. Coombes richt zich tot het publiek, probeert ze over te halen tot meeklappen. Hij doet het best leuk en de reactie is mild enthousiast te noemen, maar de zanger heeft zichtbaar moeite met de lauwe halflege zaal. Toch eindigt hij met een oprechte dankbetuiging aan zijn toeschouwers, en plugt hij voor het afgaan nog snel even zijn volgende show: 'See you next time, in Paradiso in October!' Wij zijn benieuwd of iemand van de Pinkpopbezoekers een kaartje zal kopen.
HET PUBLIEK:
Daar kunnen we kort over zijn: er is niet zo veel van. Dit is duidelijk niet de meest geanticipeerde act van Pinkpop, en dan speelt het ineens prachtige weer hem ook nog eens parten. Aan de andere kant van het veld, op het zonnige 3FM stage, staat The Last Internationale – veel meer (boeren)rock, veel meer Pinkpop. Gaz Coombes had het vele malen beter gedaan op een festival als Best Kept Secret, waar de focus meer op britpop ligt en de 'onderkant' van de line-up vaak ook op veel interesse kan rekenen.
HET OORDEEL:
Gaz Coombes is zeker niet de slechtste britpopfrontman met solocarrière. Zijn recentste album Matador kan zich makkelijk meten met Noel Gallaghers laatste. Op z'n slechtste momenten is Coombes wat te degelijk, maar op zijn best is zijn solowerk volwassen, ambitieus en boeiend. Jammer dat Pinkpop er vandaag weinig aandacht voor heeft.