Eagles of Death Metal, Pinkpop Brand Stage, zaterdag 13 juni 2015
Pinkpop: Eagles Of Death Metal stijgt pas laat op
En lacht de stagemanager uit
Dikke bonussen vandaag mensen! Twee dagen geleden zegde Eagles Of Death Metal de show op het Zwitserse Greenfield festival nog af omdat de tourbus kapot ging. En dan hebben de Amerikaanse rockers ook nog Josh Homme meegenomen! Gaat deze show nog over die van John Coffey heen, kan die tent nog verder kapot?
HET CONCERT:
DE ACT:
Hard-, garage- en desertrockband uit de rijke Californische Palm Desert scene, opgericht door Jesse Hughes en Josh Homme. De JH's zijn de enige permanente leden, maar in verband met drukke werkzaamheden van de laatste geldt het als bijzonder dat hij er deze tournee bij is. Als drummer welteverstaan. Ook op het podium staan een bassist, een gitarist die zo uit ZZ Top gestapt is (met V-baard en bijpassende gitaar) en wat leden die af en toe bijspringen. Staat er nu iemand achter Homme mee te drummen?
Van de band zijn tot nu toe drie albums verschenen en Heart On (2008) krijgt nog dit jaar een opvolger. Presentator Marco Roelofs plakt daar de maand oktober op.
HET NUMMER:
De heren komen op onder een medley van 'Everybody Dance Now' (C&C Music Factory) en 'Dance To The music' (Sly & the Family Stone) Jesse doet zijn snor en wenkbrauwen goed en zet 'Bad Dream Mama' in. Sterk begin, 'Cherry Cola' is ook nog een beest van een stonerrocker en eerste hoogtepunt. Daarna dipt de set nogal. In het slot herpakt EODM zich behoorlijk. Van oudje 'Miss Alyssa' en 'I Like to Move in the Night' gaat het naar 'I Want You So Hard (Boy's Bad News'). Dat is overduidelijk het nummer waar de tent het hardst op gaat en die ook lekker van het podium spat.
HET MOMENT:
Hughes: 'The stage manager just told me to get off stage. I said: 'hell no. We're gonnna play at least two more'. Om dan vervolgens het intro van 'I Want You So Hard in te zetten, waar Pinkpop wel op reageert. Misschien hadden ze het nummer eerder in de set moeten stoppen, maar feit is dat Pinkpop nu wel springt. Afsluitend wil iedereen ook 'Boys Bad News' nog wel scanderen. Momentje.
OOK OPMERKELIJK:
Een schaarsgekleed stel brengt drankjes en daar nemen de bandleden graag even de tijd voor. Dan doet Homme een koebel-intro voor 'Whorehoppin' (Shit, Goddamn)' en kijkt breed grijnzend rond. De heren hebben er samen duidelijk lol in.
HET PUBLIEK:
Dat heeft wel een hoop aanmoediging nodig zeg. Dat lijkt over te slaan op het podium en is misschien verantwoordelijk voor voornoemd dipje. Er was natuurlijk een hoop softe muziek op deze zaterdag, maar John Coffey en Anouk stonden net nog te rocken. Dit is toch een beetje tam, ook 'Easy' krijgt het niet voor elkaar. Het applaus en de waardering zijn er wel, maar het knalt niet.
Tegen het eind komt dit alsnog goed en slotsong 'Speaking In Tongues' maakt het aardig af. Het heavy intro ontlokt zowaar een circlepit. Terecht. Het nummer drijft op een dikke riff en dat is het sein om allemaal mee te klappen, te springen en te hopen op meer. Na een uitgesponnen gitaarduel is het klaar. Mooi slot wel.
HET OORDEEL:
Meer krijgen we dus in het najaar met het vierde album. Ze spelen vandaag naar eigen zeggen een nieuw nummer, maar 'Complexity' is toch echt een nummer dat Hughes al eens als Boots Electric uitbracht. Wel rock-'n-roll met dat opgefokte pianoloopje en tamboerijn-geklepper.
Live valt er nog veel te winnen. Dit was absoluut niet het beste publiek, maar ook niet de meest gedreven EODM-show. Prima band met een prima repertoire, dus dat moet beter kunnen. Ook met Homme, die best een potje kan drummen, maar bepaald geen Dave Grohl is. Alleen op haar en snordracht (die Hughes heeft echt de beste foute pornosnor) winnen ze het vandaag van de ontketende John Coffey.
Door dat slot gaan we wel met een even dikke grijns als de heren weg. Eagles Of Death Metal heeft geen boodschap aan de stagemanager. Sterker: ze lachen die meerdere keren uit en plakken er nog even twee nummers bij. De laatste wordt zolang gerekt dat Robbie Williams maar alvast begonnen is. Rock-'n-roll.