Anouk, Pinkpop Mainstage, zaterdag 13 juni 2015

Anouk staat hier inmiddels voor de zesde keer en vestigt daarmee een record: ze is de meest geboekte Pinkpopartiest ooit (Muse, Krezip en Faithless stonden er allen vijf keer). De zangeres heeft een roemrucht Pinkpopverleden met natuurlijk het ei-incident. In 2012 stond ze er voor het laatst en speelde toen een gretige hitshow. Eind vorig jaar kwam de plaat Paradise And Back Again uit met daarop wat minder direct hitgevoelige nummers. Single 'Hold Me' met Douwe Bob werd pas later toegevoegd aan een re-issue. Het laatste wapenfeit van Anouk is dan weer de zomerse single 'New Day' met een aanstekelijke videoclip waarin tout hiphop-Nederland rondloopt.

Bassist Glenn Gaddum begint met een solo, we zien een shot van Chris Zegers die toekijkt vanaf de zijkant. Die solo gaat langzaam over in 'Jerusalem', een oudje van album Hotel New York (2004). Dat is de song die vanavond het felst wordt gespeeld, met een soort Tarantino-achtige sfeer (en 'Misirlou'-gitaartje) en een groovende baslijn die de albumversie nog niet had. Sowieso valt van Anouks band de bassist vanavond het meest op. Halverwege valt het stil, waarna de band de spanning stijlvol weer opbouwt in het psychedelische middenstuk.

We krijgen dan misschien geen Dave Grohl, maar wel onze eigen Douwe Bob! Anouk complementeert hem met zijn blouse. 'Ik dacht: ik trek iets rozes aan,' verklaart Douwe Bob. Ze doen hun gezamenlijke single 'Hold Me'. Die song blijft helaas aan de doodsaaie kant.

Het veld voor het hoofdpodium is afgeladen vol voor het hoofdpodium, vooral meisjes met gekleurde haarextensions lijken in de meerderheid. Natuurlijk wordt 'Nobody's Wife' uitbundig meegezongen, wordt er gezwijmeld tijdens 'Three Days In A Row' en tijdens 'Lost' staat zelfs de beveiliging met de tranen in de ogen te kijken. Tijdens laatste song 'Girl' komt bovendien een feestje van de grond om het allemaal niet te zwaarmoedig af te sluiten.

Anouk heeft er vandaag zin in, en is een stralend open boek. De zangeres is wat dikker geworden, maar is zelf de eerste om dat met een luchtige opmerking af te doen. Je wéét ook dat het meteen om kan slaan als ze er geen zin in heeft, of als iets haar niet bevalt. Het maakt Anouk als mainstreamartiest toch ongrijpbaar en intrigerend. Haar huidige band zorgt niet voor grote veranderingen, maar geeft de songs een fijn bluesy jasje, met een grote rol voor het orgel. Prijzenswaardig, want dat geluid is wel eens gladder geweest. Anouk staat ondertussen te headbangen, ze danst, legt haar hand even speels op haar borst tijdens het 'Make up your minds about your tits girl' in 'Modern World!' en flirt met de gitarist. En met het publiek. Anouk speelt haar zesde keer Pinkpop met een gretigheid alsof het haar eerste optreden ooit in Landgraaf is. Na al die jaren is het één veel te groot cliché, maar we zeggen het nog één keer: wat een topwijf.