Het optreden van drone-pioniers Sunn O))) is flink uitgelopen en dus duurt het even voordat Adrian Sherwood aan de beurt is. Hij begint met een set waarin hij het publiek door zijn laatste verzamelalbum heen loopt, een overzicht met nummers die hij produceerde tussen 1979 en 1984. Het is nog rustig in de Ronda, maar het veertigplusdeel van het Le Guess Who?-publiek weet de zaal al te vinden voor wat jeugdsentiment. Onder meer punk/new wave bands als Medium Medium, The Slits en reggaeartiesten waaronder natuurlijk Lee ‘Scratch’ Perry komen langs, terwijl Sherwood – uiteraard met veel nagalm op de mic – bij tijd en wijlen even aankondigt wat hij precies aan het doen is.

Dan wordt er omgebouwd op het podium, en is het tijd voor Disappears – een band uit Chicago die qua stijl wel in de buurt komt van de artiesten die Sherwood procuceerde, en op hun laatste albums ook meer richting de dub ging - om aan het hoofdonderdeel te beginnen. Sherwood staat nu bij de geluidstafel achterin de zaal, met zijn iPhone voegt hij live samples toe aan de muziek, en op een elektronische drumpad slaat hij live spacy dubritmes in. Ook de effecten over de instrumenten en de vocals van Disappears beheerst hij. Leuk om te zien: al snel verzamelt zich ook een groepje mensen om de geluidstafel, om te volgen wat daar allemaal gebeurt. Helaas blijkt het aanvankelijk toch wat tricky te zijn, een band live op het podium dubben. Een (bedoeld als) minieme verschuiving in het volume van de drums schiet kiezelhard door, even later gebeurt hetzelfde met de gitaar.