Oddisee, Into The Great Wide Open, Sportveld, zaterdag 5 september 2015

Rapper Oddisee is al bezig sinds 2008, maar hier in Nederland heeft hij nooit veel teweeg gebracht en ook in Amerika blijft hij in de underground. In 2012 scoorde hij een bescheiden radiohitje en 3voor12 Single van de Week met 'Paralyzed', een onwaarschijnlijke mash-up van Aretha Franklins 'Say A Little Prayer' en 'Re: Stacks' van Bon Iver. Het afgelopen voorjaar kwam The Good Fight uit, alweer zijn achtste soloalbum, old school en funky met een boel huisfeestwaardige tracks waar tekstueel veel in te ontdekken valt. Op het podium laat Oddisee zich begeleiden door Good Compny, een vijfkoppige hiphopband uit zijn thuisstad Washington DC.

Het is nog best lastig om de beste track uit Oddisees set te kiezen; hij heeft hem vandaag volgestopt met songs waarvan je je autoraampje nog een stukje verder naar beneden zou willen draaien. Naast zijn strakke flows weet Oddisee ook hoe je een fijne hook in elkaar moet draaien. 'That's Love', de opener van The Good Fight, doet het halverwege de set vandaag ontzettend goed. Het is een poppy track met een opwekkend zestiger jaren-orgeltje en een heel effectief stukje call and response: Oddisee rapt een regel, en wij roepen als antwoord 'that's love!'. De aimabele rapper in zijn geek chic-outfit vraagt of we niet even mee willen zingen, en binnen no time gaan er vingertjes in de lucht en voetjes van de vloer. Een wolkbreuk lijkt de toeschouwers alleen maar standvastiger te maken: wij hebben plezier, en dat laten we niet verpesten door een plensbui.

Als de regen al zo sfeerverhogend werkt, kun je je voorstellen wat voor effect de doorbrekende zon heeft. Eerder zegt Oddisee nog dat hij er mee op wilde houden vanwege de regen, willen we wel dat hij nog door gaat? Ja natuurlijk! Nog eentje dan? Néé, nog twee! Goed dan. Voor 'Meant It When I Said It', ook van het nieuwe album, verwacht hij weer wat publieksparticipatie: die 'aaaye!' in het refrein komt er niet vanzelf. Het publiek pikt de track op en laat 'm niet meer los, net zolang tot die regenwolk weer verdreven is. Gejuich bij de eerste zonnestralen.  'We made the sun come out! That's how you do it.'

De chemie tussen Oddisee en zijn band is voelbaar en werkt aanstekelijk. De vijf mannen op synthesizers, gitaren, samples en drums zetten een ontzettend funky, dik geluid neer inclusief koortjes à la Prince. Toetsenist Ralph Real komt af en toe even achter zijn standaard vandaan om een klein beetje van Oddisees shine te stelen met een uitgelaten dansje of een zwaai met zijn handdoek.

Dat Oddisee er vandaag fans bij heeft gekregen is een understatement. Hij heeft niet één hit op zak, en toch krijgt hij het Sportveld moeiteloos plat, dwars door een hoosbui heen. Steeds meer mensen stromen toe, zich afvragend wat er hier in vredesnaam zo happening is. Tegen het einde staat het hele veld met de voeten in de modder en de met de kop in het zonnetje te feesten. En het publiek kan er geen genoeg van krijgen: na afloop van de set blijft iedereen gewoon staan, roepend om meer, nog een liedje, 'OD-DI-SEE, OD-DI-SEE!' Vol ongeloof lopen de bandleden nogmaals het podium op, allen met een telefoon in de hand, want dit natgeregende maar warmbloedige publiek moet worden vastgelegd. Oddisee zelf is echter alweer backstage verdwenen; het moet ook een keertje afgelopen zijn met de pret.

Hiphop, daar zien we niet zo veel van op ITGWO. Oddisee maakt echter meteen duidelijk waarom juist hij wel op dit festival staat, ook zonder hits. Zijn muziek is hartstikke toegankelijk, niet oppervlakkig of goedkoop, maar oprecht leuk en memorabel vanaf de eerste luisterbeurt. Die band maakt de show nog geschikter voor het brede festivalpubliek: veel mensen op een podium werkt altijd makkelijker dan een, al helemaal als alle zes die mensen goed zijn in wat ze doen. Voor veel festivalbezoekers zal Oddisee vandaag de verrassingsfavoriet zijn.