Noel Gallagher's High Flying Birds, Best Kept Secret Stage One, zaterdag 20 juni 2015
Best Kept Secret: Noel Gallagher heeft alles onder controle
Beady Eye is dood maar Noels vogels vliegen gestaag door
Werd de eerste Best Kept Secret-avond afgesloten met de jonge Engelse muzieklegendes The Libertines, op de tweede avond mag oudgediende Noel Gallagher het slotakkoord geven. Met ondertussen twee soloplaten op zak kan voldoende niet-Oasis werk worden gespeeld. Maar er wordt gewoon met ‘Don’t Look Back In Anger’ meegezongen hoor.
HET CONCERT:
DE ACT:
Er gaat geen dag voorbij of Noel Gallagher wordt gevraagd naar een Oasis-reünie, maar de laatste jaren lijkt hij erg content met zijn eigen High Flying Birds. Kort geleden leken hij en z’n broer wat nauwer tot elkaar te komen, maar na de zoveelste onenigheid geeft Liam op Twitter af op het gebruik van een bepaald instrument op de laatste Noel-plaat. ‘Just coz you have a SAXAPHONE on your new record and you think your all Pink Floyd LG x’, aldus Liam. En: ‘I see Noel Katie Hopkins Gallagher is talking out of his slack arse again go and polish your SAXAPHONE Ha ha LGx’ Op Best Kept Secret is hij er gewoon bij, de saxofoon. Als onderdeel van een driekoppige blazerssessie. Bij Noel solo mag het wat gelaagder zijn.
HET NUMMER:
Gallagher vergeet zijn verleden niet en ach, hij weet ook wat ’t publiek wil. Vijf Oasis-nummers speelt hij vanavond, waaronder ‘Digsy’s Dinner’ van debuut Definitely Maybe. Vergeleken met de rest van die klassieker is dit nummer een stuk springeriger. Meer staccato ook. Fijn hoor, dat pianoloopje er doorheen. ‘Digsy’s Dinner’ heeft ook de felheid die de set kan gebruiken.
HET MOMENT:
Nog een Oasis-nummer. Waarvan het nog altijd opmerkelijk blijft dat het een b-kant is. Want ‘The Masterplan’ is een anthem waar menig band van droomt. Maar goed, vraag Noel Gallagher waarom hij die b-kanten uit de beginperiode niet heeft opgespaard voor een volgende plaat, en hij zal geduldig uitleggen dat hij meende dat werkelijk elk nummer dat hij schreef briljant was. Zonder ironie welteverstaan.
HET PUBLIEK:
Het High Flying Birds-werk is wat beleefder dan dat van het vorige bandje, maar de meezingmomenten zijn er niet minder om. Een deel van het publiek heeft het nieuwe werk zichbaar omarmd, en een deel kijkt het aan. Pas bij het Oasis-werk wordt het veld verbroederd.
HET OORDEEL:
Noel Gallagher heeft alles onder controle. Het geluid is vol en voortreffelijk. De band speelt de nummers alsof ze het al ontelbare keren heeft gedaan. De frontman zelf is goed bij stem. Soms wordt het er wat degelijk door. De band is een wel erg geoliede machine en zo communicatief is Gallagher ook niet. Hij is een mindere frontman dan die broer die meent dat hij God en John Lennon tegeljk is. Maar Noel heeft in een paar jaar tijd wel twee platen geschreven waarmee hij met de borst vooruit voor de dag kan komen. Het werk van Beady Eye komt niet in de buurt van een nummer als ‘AKA… What A Life’ die op een mooie plek laat in de set wordt gespeeld. Zonde dat de sterke ballad ‘The Dying Of The Light’ niet wordt gespeeld. Op de setlist stond-ie wel.
In het midden van het podium staat niet iemand die ‘tonight I’m a rock-’n-roll star’ zingt, maar wel het Engelse betweterige schoffie, dat er na al die jaren nog altijd in zit. Als hij vraagt wie vandaag het beste is, schreeuwt het publiek ‘YOU.’ Noel: ‘That is the correct answer.’ Het optreden dat hij geeft zal voor hem niet erg verschillen van de vele vorige avonden, maar het staat allemaal wel. Misschien dat er in de toekomst wat meer spanning wordt toegevoegd. Het derde album is in de maak, vertelde hij vanmiddag aan Roosmarijn Reijmer, en een samenwerking met Jamie xx werd genoemd. Dat is toe te juichen, want Noel Gallagher probeert nog altijd zijn draai te vinden in de elektronische hoek. Optredens als deze, dat lukt hem absoluut, maar vanaf nu mag hij ons en zichzelf weer meer verrassen.