De Australische psychheld Kevin Parker is terug met alweer zijn derde Tame Impala-plaat: Currents. Eerste single ‘Let It Happen’ wees er al op en eigenlijk gaat het hele album dezelfde kant op: die van de jaren tachtig-synths, de bitterzoete discosfeer en uitgekiende productietrucs. Blijkbaar heeft de samenwerking van Kevin Parker met hitproducer Mark Ronson zijn sporen nagelaten. Hun gezamenlijke single ‘Daffodils’ op het album van Ronson is bijna een soort voorbode geweest, met name de hoge, Bee Gees-achtige zanglijn van Parker. De funk is een beetje teruggeschroefd, maar de disco is gebleven. ‘Let It Happen’ is bijna acht minuten lang psychedelische disco met een trappetje van drie stuwende akkoorden als belangrijkste hook. In het refrein neemt Tame Impala juist even gas terug terwijl de vreemde drums klinken alsof ze onder water zijn opgenomen. Halverwege lijkt de synthriff even te blijven hangen, maar dat blijkt een loop. Met een bijna Beatlesque inventiviteit loopt die haperende loop weer uit in de oorspronkelijke melodie, terwijl Parkers hevig vervormde stem een Daft Punk-achtig slot inluidt. Een housetrack op zijn Tame Impala’s, dat hadden we nog niet eerder gehoord. Knap overigens hoe zijn liveband die loops uitvoerde op Coachella, al hebben ze ook een korte versie in huis:

‘Let It Happen’ is bij lange na niet het enige hoogtepunt van de nieuwe Tame Impala. Natuurlijk is er tweede (en lead-) single ‘Cause I’m A Man’, een gevoelige ballade over hoe mannen het toch altijd weer weten te verprutsen. Waarom toch!? Nou ja, ‘Cause I’m A Maaaaaaaan, woman….’ In eerste instantie voelt het alsof Kevin Parker ons ervan probeert te overtuigen dat hij er echt niks aan kan doen, maar later in de song stelt hij wel degelijk vraagtekens bij al die masculiniteit. ‘(Why?) My weakness is the source of all my pride’, zingt hij. Misschien speelt de verbroken relatie met Melody Prochet (Melody’s Echo Chamber) een rol, dat gebeurde immers net voor Kevin Parker aan deze plaat begon. Zelf zegt hij erover dat die specifieke gebeurtenis niet centraal staat, maar op momenten wel terugkomt. Zo wordt ‘Eventually’ verteld vanuit het perspectief van degene die de relatie uitmaakt, om het wat minder clichématig te maken. Op dat wat steviger nummer zijn de gitaren (of zijn het toch vervormde synths?) weer heel even terug.  

Maar Kevin Parker heeft de sound van zijn eerste plaat InnerSpeaker, die een hele generatie psychbands als Toy, Pond en Hookworms lanceerde, voor het overgrote deel losgelaten. Hij ergerde zich eraan dat Tame Impala een retroband genoemd werd, hoeveel hij ook houdt van jarenzeventigrock. De alom bejubelde tweede plaat Lonerism kan achteraf worden beschouwd als overgang. Deels is Currents in een andere categorie muzikanten uit hetzelfde decennium geworteld, maar anderzijds is de plaat hartstikke modern. Luister naar de delay in het refrein van ‘The Moment' of de basdreun in ‘Past Life’. Verandering is het grote thema van de plaat, de titel ‘Currents’ vat het in één woord samen en de tracktitels ‘Let It Happen’, ‘Yes, I’m Changing’, ‘Past Life’ en ‘New Person, Same Old Mistakes’ doen er voor alle duidelijkheid nog een schep bovenop.

Fraai hoe Tame Impala dat gegeven van verandering zowel tekstueel als muzikaal tot uitdrukking laat komen. Natuurlijk zullen de gitaren worden gemist, wordt zijn ijle stem zonder alle fuzz op een gegeven moment wat vervelend en is de productie soms wel erg dik dichtgesmeerd (met alle levels continu heel hoog). Gelukkig dan dat tracks als ‘Disciples’ of ‘The Less I Know The Better’ toch een nog een beetje voor het oude Tame Impala-gevoel zorgt, terwijl er onder alle synths ook wel degelijk continuïteit te horen is. Zo is die ingeblikte drumsound bijvoorbeeld nooit sterk veranderd en was een Lonerism-song als ‘Feels Like We Only Go Backwards’ niet uit de toon gevallen. Parker mag dan als ‘nieuw persoon’ dezelfde oude fouten maken, hij doet veel dingen ook nog steeds heel goed. En voegt daar bovenal een hoop nieuwe elektronische sounds aan toe die we nog niet van hem kenden. Wie durft onze favoriete stoner nog retro te noemen?

Currents verschijnt in Nederland bij Caroline en is vanaf maandag te bewonderen op de Luisterpaal!