Corno Zwetsloot uit de Bollenstreek was een bekende naam in de Nederlandse undergroundscene. Hij speelde gitaar bij Seesaw, bas bij Zoppo en zat in de band December Boys. Hij was gitarist en producer van de Nederlandse band Space Siren, die gruizige, noisy rock maakt. In zijn eigen studio in Voorhout (Next To Jaap) was hij bovendien producer en opnametechnicus van bands als Wolvon, New YX, Zea en The Sweet Release of Death. Dat hij de muziek inrolde, was volgens Zwetsloot zelf puur toeval. “Een van mijn vrienden had in een gekke bui een brief geschreven naar het radioprogramma Hutsgeklutste voor jongeren, en wat hij niet had verwacht gebeurde toch: hij mocht met z’n band op de radio. Maar eigenlijk waren ze nog maar met z’n tweeën. Dus toen kwam ik erbij op bas”, zei Zwetsloot tegen Knik, het magazine van het Amsterdamse podium voor onafhankelijke muziek OCCI.

Zijn eerste studio was de bollenschuur van zijn vader. Bandjes uit de buurt hadden al snel door dat er iemand in de streek woonde die hun muziek kon opnemen en wisten Zwetsloot te vinden. “Het kwam wel voor dat ik op aan het nemen was, en dat ineens de deur openging en mijn vader met een kar bloemen dwars door de opnamen heen ging”, zei hij tegen Knik. De liefde voor analoog muziek opnemen heeft Zwetsloot zijn leven lang gehouden. "Ik erger me enorm aan bands die een plaat maken en dan Beat Detective van ProTools eroverheen gooien om alles, ook de BPM's, glad te trekken. Dat gebeurt nu bij ongeveer 95% van de albums, die klinken verschrikkelijk gecontroleerd en gepolijst”, zei hij in 2012 in een interview met 3voor12. Afgefikte of anderszins kapotte mengtafels konden aan zijn voorliefde voor analoge productie niets veranderen.

Nadat hij in 2003 stopte met Seesaw vond Zwetsloot het tijd voor zijn eigen band. Zijn vriendin Ineke Duivenvoorde ging drummen (en de albumhoezen ontwerpen), verder was het nog zoeken naar muzikanten. "Stiekem speelde het al een tijdje in mijn achterhoofd dat ik zelf een band wilde beginnen, als ik mensen vond die allemaal goed konden spelen én er energie in konden stoppen. Maar probeer dat maar eens te vinden in Nederland." Hij vond uiteindelijk bassist Aico Turba en Gwendolien Douglas (van AC Berkheimer) om de bezetting van Space Siren compleet te maken. De onderkoelde spookzang van Douglas in combinatie met het gitaargeweld van Zwetsloot vormde de essentie van het geluid van de twee platen die Space Siren zou uitbrengen: Mr. Wagner, Please Give Us A Call uit 2012 en de dit jaar verschenen opvolger If You Scream Like That, Your Monkey Won’t Come.

Toen ik Zwetsloot afgelopen juni aan de lijn had over die nieuwe Space Siren, vroeg ik hem waarom er nog maar weinig shows aangekondigd waren, zo vlak na een nieuwe release. Het bleef stil aan de andere kant van de lijn. Zwetsloot had al verteld dat hij vanuit het ziekenhuis belde, maar de precieze reden daarvoor werd nu pas duidelijk. Hij zei onomwonden dat hij bijna doodging, waarop het aan mijn kant van de lijn lang stil bleef. Ik dacht aan hoe bevlogen hij net nog vertelde over muziek, over King Ayisobi en Thurston Moore en over de analoge opnametechnieken van de nieuwe plaat. “Als je alles digitaal opneemt, is het resultaat dat wat je had willen zijn, niet wat je bent”, zei Zwetsloot even daarvoor. Ik kende Zwetsloot niet persoonlijk, maar volgens mij drukte deze zin perfect uit hoe deze man, met een hekel aan opsmuk, in de muziekwereld stond.