3voor12 is op Awakenings Festival 2014

Liveblog vanaf het festivalterrein in Spaarnwoude

Marco Muhring en Jouko Peters ,

3voor12 is dit jaar weer van de partij om verslag te doen van Awakenings Festival in Spaarnwoude. Voor de eerste keer is dit techno-evenement uitgesmeerd over twee dagen, met in totaal niet minder dan 60.000 bezoekers uit 50 landen. Verwacht in dit liveblog regelmatig updates, recensies en foto's zodat ook de thuisblijver niets hoeft te missen.

Opening van eigen bodem
15:30: Als er zo rond de klok van 13:00 uur steeds meer mensen binnendruppelen, valt op dat sommige bezoekers winters gekleed zijn, terwijl anderen vandaag in alle vroegte de blote benen tonen. Velen zoeken eerst het zachte gras nog op, voordat het dansfestijn echt losbarst. Het was voorafgaand aan de eerste festivalweekender van Awakenings twijfelachtig of het daadwerkelijk lekker weer zou worden, maar de weergoden zijn de organisatie bijzonder gunstig gezind. Awakenings Festival 2014 is los en opent vandaag met een goed gevuld blik vol Nederlandse dj's; lekker van eigen bodem. Amsterdamse Artiesten als Ici Sans Merci en Dispar Vulgo maken hun Awakenings-debuut, terwijl een gerenomeerde naam als ROD (Benny Rodrigues) het festivalterrein in Spaarnwoude mag openen met een set van twee uur. Een andere nieuwkomer bij Awakenings vandaag is Awanto 3 en wij kiezen ervoor om als eerste even bij Steven de Peven te blijven hangen; Area A.

Awanto 3 in de heupen
Nog niet zo lang geleden bracht Awanto 3 een ijzersterk album uit, Opel Mantra is veelvuldig besproken op 3voor12, en ook vandaag stelt Steven de Peven ons niet teleur. Zijn muziek zit in de heupen en iedereen die langsloopt, blijft op z'n minst kort plakken. Zijn sound is opzwepend, met een zeer stevige house rand. Soms laat Steven de nodige acid doorsijpelen, om vervolgens zijn soms loodzware kicks af te wisselen met warme en soulvolle vocalen. Awakenings is wellicht niet het podium waar je Awanto 3 direct zou verwachten, maar zijn debuut op Awakenings is welverdiend. Met de vertrouwde blauwe basketbalpet op zijn hoofd is de Amsterdammer prettig om naar te kijken. Hij straalt plezier uit en van zijn percussie-samples krijgen we geen genoeg. Het is funky, bijna glijden in Area A; precies waarvoor we zijn gekomen. Het enige jammere is dat slechts een handjevol mensen getuige zijn van de openingsset van De Peven, maar vreemd is dat met een set op zo'n vroeg tijdstip niet. (JP)

Wakker worden met ROD
15:50: Een paar meter buiten de tent waarin Awanto 3 staat te draaien, komen we de eerste Italianen, die toch bekend staan als fervente technoliefhebbers, van vandaag tegen. Met een Italiaanse vlag om de schouders reizen de heren af naar ROD, die middels zijn openingsset de tijd krijgt om zijn ochtendverhaal te vertellen. De Rotterdammer heeft al vroeg flink wat mensen voor zijn neus verzameld en de Area B, waarin hij draait, ziet er fraai uit. De kleur rood heeft de overhand, terwijl er veel hout gebruikt is. Al vrij snel is ons opnieuw duidelijk dat Benny, of eigenlijk moeten we ROD zeggen, een uiterst populaire jongen is. Wakker worden met de donkerharige krullenbol is ook helemaal niet verkeerd. In een niet al te hoog tempo, spreidt hij ruim twee uur zijn sound tentoon. De bekende glimlach op zijn gezicht verraadt dat hij het naar zijn zin heeft. Voor het stevigere ROD werk is vandaag nauwelijks ruimte, maar dudelijk is dat er met zijn opbouwende kwaliteiten eveneens weinig mis is. Er komt rond half twee al vuur uit de spuwers voor hem; Awakenings begint wakker te worden. Een goed teken. (JP)

Max Cooper gaat niet voor de makkelijke weg
16:00: Na de eerder genoemde Awanto 3 is het Max Cooper die Area A mag betreden. Ondanks het feit dat hij van zichzelf meer bekend staat om zijn emotionele, diepe techhouse, zit hij vandaag op een glitchy golf. Zijn hybride live/dj-set spreekt tot de verbeelding, met een bijna bizarre combinatie van IDM, electronica, techhouse en zelfs dubstep. Meer STRP dan Awakenings. Terwijl Cooper een pianodeken over de tent legt hoor je duidelijk Marcel Fengler op stage B er doorheen beuken, wat de halfvol gevulde tent weinig deert, want ondanks het feit dat Cooper na iedere track een stilte laat vallen, blijven ze plakken. Zo vroeg op de dag had Cooper makkelijk voor een eenvoudigere set kunnen kiezen, en dat hij het avontuur opzoekt pleit voor hem. Hoogtepunt van de set is Trentemøller remix van Aphex Twin’s Windowlicker: de perfecte combinatie tussen raar en dansbaar. (MM)

Live-set Clouds overtuigt te weinig
16:15: Clouds zijn twee wat morsige hipsters met new school techno. Begonnen met electro (op het label van Tiga) zijn ze opgeschoven naar rauwe, harde techno in het straatje Blawan en Happa. Eerder dit jaar sloten ze Awakenings in de Gashouder al eens af van maar liefst 07:00 tot 08:30, en alhoewel veel Awakefans die set achteraf afkraakten, is het duo toch opnieuw geboekt. Ditmaal op het festival, ditmaal live. Zodra de eerste 130 BPM kick wordt afgevuurd gaat het publiek al zeer lekker, en dit zal nog vaak worden herhaald. De eerste rijen gaan los, maar meer achter in de tent moet je concluderen dat hun sound reikt tot de geluidstafel en helaas niet ver daar achter. Waar een duo als Karenn (Blawan & Pariah) constant het tempo hoog houden, zakt Clouds af en toe in, waardoor je de aandacht van het publiek ziet verslappen. Clouds en Awakenings is vooralsnog een lastig huwelijk, want ook vandaag willen ze helaas niet voor de volle honderd procent overtuigen. (MM)

Ostgut Ton resident Marcel Fengler slaat aan
16:45: Als ROD de decks intussen al enige tijd heeft verlaten, om afgelost te worden door zijn Berlijnse vriend Marcel Fengler, loopt het festivalterrein vol. De zon laat zijn licht schijnen over Area B en Fengler's melodieuzere techno slaat uitstekend aan bij het diverse publiek. De Ostgut Ton resident is bij vlagen minimalistisch bezig, maar weet te boeien. Hij past bij dit tijdstip van de dag, hoewel de Duitser tijdens de afsluitnacht van ADE 2013, tijdens Dekmantel, ook bewees prima af te kunnen sluiten. De, misschien wel, meest onderschatte man achter het Berlijnse Ostgut Ton van vandaag is een vriendelijke verschijning. Soms zwiept de stevig uit de kluiten gewassen Fengler de bass er genadeloos in, om vervolgens weer gas terug te nemen. Het spelletje draaien verstaat hij uitstekend, stilstaan op zijn eigen muziek kan hij niet. Fengler’s slot gaat gepaard met vuur, veel synths en een kick die door merg en been gaat. De aanvullende claps en snerpende hi-hats worden met gejuich ontvangen. De man uit Berlijn zet zichzelf weer eens op de kaart, voor zover dat nog nodig is, en krijgt na zijn set alle handen op elkaar. Voordat hij de stage verlaat om ruimte te maken voor vriend Ben Klock, neemt hij nog snel een foto van zijn aanhang. (JP)

Niemand vertrekt bij ervaren Ben Klock
18:00: Als het een paar minuten duurt voordat Ben Klock het roer van Fengler overneemt, loopt er niemand weg. Iedereen neemt de stilte voor de storm voor lief. Het is veelzeggend over de status van de labelbaas van Klockworks. Hij start met Elephants Island van Sleeparchive, tergend langzaam bouwt hij de spanning op. Het duurt wat lang voor hij begint met mixen en voelt in den beginne wat tam aan. Het laag in het geluid overheerst in Area B, soms iets te. Dat mensen van heinde en verre komen om Ben Klock te zien, is duidelijk te horen aan alle verschillende accenten om ons heen, die niet langer op de vingers van twee handen te tellen zijn. Naar onze smaak begint de Duitser als een Volkswagen rijdend op diesel, zorgvuldig opbouwend, wetend dat hij twee uur de tijd heeft om zijn publiek tussen het groen van Spaarnwoude tevreden te stellen. Klock lijkt voorzichtig grijs te worden, maar grijs misstaat hem geenszins; net zoals George Clooney zijn grijze haren ook prima kan hebben. Vanavond vliegt de technopionier naar Brussel om vervolgens morgenavond weer terug te keren, maar voorlopig is hij nog even van Awakenings. (JP)

TGV van Gary Beck en Jonas Kopp stopt niet
18:30: Als er vandaag een set doordrenkt is met botte kicks is het die van Gary Beck en Jonas Kopp wel. In een flink hoger tempo dan Ben Klock legt het duo iedereen in Area Y hun wil op. De Schot en de Argentijn voelen elkaar uitstekend aan, lijken elkaar te versterken en laten climax na climax volgen. Het is bouwen, uitrekken, nog verder uitknijpen, om vervolgens iedereen te bombarderen. Jonas Kopp, die soms nog wel eens wat housier wil draaien, krijgt daar vandaag naast Beck geen kans voor. Het duo is na de ietwat tegenvallende live-set van Clouds meer dan welkom. Tot stilstand komt de TGV van Beck en Kopp, die vaker samen draaien, niet meer. Er is geen ruimte voor off-beat en experimenteel geneuzel in de tent, waarin de druppels langzaamaan van het plafond beginnen te sijpelen. De heren drukken het gaspedaal flink in en er is duidelijk sprake van een Awakenings-vibe; het geluid uit de Gashouder is voelbaar. Vriend en collega Pfirter luistert goedkeurend mee, wetend dat knaller Blawan - de volgende act - er straks ongetwijfeld met ogenschijnlijk gemak overheen gaat. (JP)

Italianen vergeten bij Klock uitschakeling op WK
19.45: Ben Klock houdt tijdens zijn set iedereen moeiteloos staande, regelmatig gaan er handen de lucht in. Toch hebben we Klock wel eens overtuigender horen draaien, het is naar onze smaak wat laid-back. Techno in de open lucht lijkt soms wat te verwaaien, terwijl muziek in een tent negen van de tien keer vaak machtiger en intenser aanvoelt. Richting het einde van zijn set schroeft Klock het tempo op, vriend en collega Marcel Dettmann wacht geduldig totdat hij het stokje over mag nemen. Vooraan wordt, zoals vaker vandaag, de Italiaanse vlag gehezen en alle Zuid-Europeanen dichtbij de hekken gaan los. Dat Italie al in de groepsfase van het WK voetbal is uitgeschakeld, lijkt er ineens even niet meer toe te doen. De beet van Luis Suarez jegens de Italiaanse verdediger Chiellini is voor even vergeten. Klock breidt er nog een aardig einde aan en redt daarmee enigszins zijn softe set, na afloop krijgt hij van Rocco Veenboer, het gezicht achter Awakenings, een kus op zijn voorhoofd. (JP)

Henrik Schwarz en Gui Boratto: twee melodieuze liveshows midden op de dag
20:00 Henrik Schwarz stond drie keer eerder op Awakenings, en altijd live. Hij laat op de open air Area W (de 'tweede mainstage') de bassen rollen: soepel, maar doortastend. Van hem geen dromerige set vandaag. Schwarz weet het publiek goed aan het dansen te krijgen, maar om nou te zeggen dat de vlam in de pan slaat: nee. Bij Gui Boratto lijkt dat wel het geval, en is het relatief gezien ook voller. Boratto stond vorig jaar op de stage waar Schwarz nu staat en mag dus meteen op herhaling. De charismatische Brazilliaan doet een liveset volgens het boekje, precies wat er van hem verwacht wordt. Afsluiter en 's mans grootste hit 'Beautiful Life' wordt door het Awakeningspubliek gulzig onthaald. Wat zonde dat de zon het laat afweten: dat had deze set naar een nog hoger plan getrokken. Maar volgend jaar mag deze man wat ons betreft weer op het affiche staan. (MM)

UK house tent wil nog niet echt vollopen 
20:15: Even verderop kijken wat de status is bij Area A. A krijgt ieder jaar een andere invulling: in 2012 was het podium deephouse georiënteerd met artiesten als Stimming en David August en in 2013 waren het de diepe mannen Trentemoller, Ivan Smagghe, James Holden en Koze. Dit jaar lift A mee op de steeds verder naar de mainstream doorstotende UK house hype, met artiesten als Breach, Huxley, Midland en Skream. Die eerste heeft onder verschillende artiestennamen al vele genres afgetast en het mag dan ook geen verrassing zijn dat hij ook met een technoset prima uit de voeten kan. Maar de tent is leeg, nog niet halfvol en rustiger dan bij bijvoorbeeld Max Cooper. Dat is zonde, maar Breach lijkt zich er weinig van aan te trekken en geeft goed gas: zijn eigen tracks Let’s Get Hot (het b-kantje van monsterhit Jack) en The Click (samen met Dark Sky) pitcht hij op naar zo’n 133 BPM, waardoor ze nog net wat aggressiever uit de hoek komen. Even later heeft ook Huxley het lang niet gemakkelijk. Bij de sympathieke kale Brit is het house met een stevige flirt UK garage dat de boventoon voert, maar dan heel 2014. Hij trekt de tent wat voller naar het einde toe, maar echt druk wil het nog steeds niet worden. Hopelijk kunnen Midland en Skream daar later nog wat aan veranderen. (MM)

Blawan komt laat op gang, minder druk bij Dettmann
20:15: Nagenoeg tegelijkertijd is het, bij het vallen van de avond, kiezen tussen Blawan en Marcel Dettmann. De grote Duitser Dettmann - spijkerjasje, Nike gympies, lange haren dansend om zijn hoofd - neemt over na Ben Klock en neemt gas terug na het stevigere einde van zijn collega. Blawan is in de tent Area Y minder van het gas terugnemen. Hoewel de Brit pas in de tweede helft van zijn set echt op gang komt, is het zweten geblazen in Y. Die kleine Engelse gek, met die muts op zijn hoofd, maakt de tent bij vlagen hondsdol. Opwarmen voor meester Jeff Mills is dankbaar werk, blijkt maar weer. Jamie Roberts (echte naam) kijkt er hier en daar wat nors bij en draait voor zijn doen in een laag tempo. Toch blijft de tent rammend vol. Er komt veel vinyl aan te pas in de set van Blawan, die zichzelf compleet herpakt in het laatste half uur. Een lachje kan er nauwelijks vanaf, maar wellicht is zijn muziek daar ook niet helemaal naar. Wat dat betreft tovert Dettmann in de half overdekte Area B meer glimlachen op gezichten van bezoekers, maar druk is het bij de Duitser niet. Waar Blawan het mag doen met een afgeladen tent, doet Dettmann het met een half vol veld. Een enkeling kust het gras tijdens de set van de Berghain resident, wij nemen genoegen met de schreeuwerige vocalen van Robert Hood's Floorplan, uit de track Never Grow Old. Voor een deel van het publiek doet Dettmann vanmiddag veel goed, maar het is te rustig op het ruim ingerichte veld. Veel tenten puilen nagenoeg uit. (JP)

DVS1 b2b Ben Sims voor herhaling vatbaar
20:30: DVS1 en Ben Sims b2b: dat is op papier een interessante combinatie. Sims stond al vaak op Awakenings - zo deed hij vorig jaar op dit podium nog een liveset. Voor DVS1 is het zijn debuut, en voor oktober staat hij al geboekt in de Gashouder. Vandaag dus samen, voor een toch wel wat teleurstellend lege Area B. Zou iedereen bij Blawan zijn? Wat daarnaast ook niet meehelpt is dat de mannen geluidsproblemen hebben, het zeker vijf minuten stil is en er een aantal akelige krakende geluiden uit de boxen volgen. Als ze dan eenmaal kunnen beginnen, gaan ze goed uit de startblokken. Hun techno is levendig, een stuk opzwepender en minder puristisch dan die van de Ostgut Ton mannen hiervoor. Een noot die wel gezet moet worden is dat het geluid op deze semi open air stage een beetje verwaait: in Area Y zou deze set wellicht nog wat beter uit de verf zijn gekomen. 1 + 1 is niet altijd 3, maar Ben Sims en DVS1 is een combinatie die niet alleen op papier, maar ook in de praktijk heel goed uitpakt. (MM)

Technopionier Jeff Mills niet in zijn element
21:00: Als Jeff Mills, die iets verlaat begint, het roer overneemt van Blawan, wordt meteen duidelijk dat Mills weinig uitleg behoeft. Iedereen is bekend met de technopionier, die ook vandaag zijn Roland 909 drumcomputer een vertrouwde plek in zijn set-up heeft gegeven. Na tientallen minuten wordt duidelijk dat de Amerikaan een lust voor het oor blijft. Nederlandse aanhangers als Dimi Angelis, Mike Storm en Stefan Vincent luisteren backstage aandachtig mee en zoeken naar tracks van zichzelf in zijn set, bewust of onbewust. Zodra Mills de 909 erbij pakt, gaan alle handen op elkaar; ongeacht wat hij ermee doet. De ervaren rot in het vak zo ijzig geconcentreerd aan het werk zien, blijft bijzonder. Het is jammer dat er geluidstechnisch gesproken flink wat fout gaat en het geluid enkele keren uitvalt, maar velen lijken er niet mee te kunnen zitten. Mills is duidelijk niet in zijn element door het gedoe. Zodra alles gerepareerd is, herpakt de Amerikaan zich keer op keer, maar degenen die Mills al vaker hebben gehoord, weten dat er vandaag te veel fout gaat om te spreken van een geslaagde set. Jammer wel, zelf kan hij er bar weinig aan doen. Het bekende The Bells - levert kippenvel op bij medestanders - komt 'gelukkig' nog voorbij in de set van The Wizard, begeleid door MC Rocco. Het is te hopen voor Awakenings, en Jeff Mills zelf, dat hij de herkansing morgen feilloos in de kruising schiet. En daarvoor dient alles technisch te kloppen. (JP)

Midland speelt de tent leeg (maar wint wel de dag)
22:15: Pak hem beet 200 man staan er bij Midland, en dat is pijnlijk. De man zelf kijkt ook niet bepaald blij het publiek in. Muzikaal gezien is het weer dik in orde, zo bewees hij het laatste jaar ook al op bijvoorbeeld Lowlands, Dekmantel Festival en tijdens ADE. Want van alles wat deze man doet gaat iets bijzonder smaakvols uit. Nooit plat. Zelden makkelijk. Midland is zo iemand die in zijn hand kucht, ook al staat er helemaal niemand om hem heen. Dat Area A vandaag niet zo uit de verf komt als van tevoren wellicht werd gehoopt was al duidelijk, dus voor Midland valt er niet veel te winnen. Dat hij de tent hier vol gaat draaien is een utopie, dat beseft hij zichzelf ook. Melodieuze en etherische techno gecombineerd met dromerige electronica, en dan weer een goed geplaatste housebanger. Tracks van Soundstream en Gold Panda worden soepel aan elkaar gebreid, en als een-na-laatste schuift hij ook nog even de nieuwe Caribou er in. (MM)

Rotterdamse klasbak Speedy J hoort bij Awakenings
22.45: Om als afsluiter voor Rotterdammer Speedy J te kiezen is ietwat veilig, maar wel logisch. Als er één artiest is die op Awakenings nooit misstaat is het Jochem Paap wel. Ten opzichte van Jeff Mills zakt Speedy J al gauw wat in snelheid, maar zijn sound is minstens net zo machtig; donkerder. Met een iets andere set-up, de Maschine ontbreekt dit keer, blijft het opzwepend, raghard en krachtig. In de donkere tent verzetten alle lasers bergen met werk, want Awakenings zonder lasterstralen is Awakenings niet. Speedy J draait een goede set, is energiek, maar niet meer dan dat. Soms schieten er vuurwerkpijlen door de tent en wordt het even nog heter. Jochem Paap is niet vies van het creëren van een epische break, bouwt gestaag verder aan zijn degelijke afsluitset. We zien steeds meer ontblote bovenlichamen en de Rotterdammer ziet eruit alsof hij de hele nacht door kan draaien. Hij lijkt de Thalys wel. En net als je denkt: ‘dit kan niet meer harder’, bewijst Jochem Paap elke keer het tegendeel. Break na break. Het kan wél. (JP)

Huwelijk tussen DJ Rush en Awakenings lijkt ten einde
23.15: Wie, tot slot, ook harder wilde vanavond, maar daar enkel zichzelf mee voor paal zette, was DJ Rush. Al is de Amerikaan van mening dat hem niets te verwijten viel, zo valt te lezen op zijn Facebook artiestenpagina. De man uit Chicago mocht na Dave Clarke – die al een stevige set neerzette - aantreden in Area X, maar draaide volledig in het rood en blies de halve boel op. Toen het klonk alsof er appelmoes uit de boxen sijpelde, greep hij de microfoon bij zijn hand en kafferde hij de organisatie uit. Het woord ‘fuck’ bleek één van zijn favoriete woorden uit de Engelse taal. Ongeacht wiens schuld het is: zeker lijkt dat we DJ Rush voorlopig niet meer terug zien bij Awakenings. Het lange huwelijk met de Amerikaan zou na vanavond wel eens definitief tot een einde kunnen zijn gekomen. (JP)