De Britse popband Pulp maakte met Different Class (1995) een van de beste albums van de jaren 90. Op dit album staan ook de klassieke singles van de band: Common People en Disco 2000. Hun optreden op Rock Torhout (het toenmalige zusterfestival van Rock Werchter) was mijn concert van het jaar in 1996. Jarvis Cocker leek de Britse Bruce Springsteen te worden, maar dan anders. Ook een working class hero, maar dan meer nerdy en minder stoer. Net als Springsteen vertelde hij prachtige verhalen tussen de nummers door, rustte hij niet tot hij iedereen op het veld in zijn achterzak had zitten en had hij het vermogen het gewone bijzonder te maken.

Dat vindt Jarvis Cocker ook de belangrijkste eigenschap van een songwriter, zo vertelt hij 's middags tijdens zijn lezing met powerpoint op de conferentie. Het gewone buitengewoon maken, daar staat hij voor: The Extra Ordinary. En hij vraagt ons die twee woorden nog eens goed te laten bezinken: Extra en Ordinary. Kijk om je heen, beschrijf iets uit het dagelijks leven, zoals een busreis en probeer daar iets bijzonders van te maken. Om dit te onderstrepen leest hij enkele van zijn songteksten voor. Zoals Wickerman, een song vol Sheffield nostalgia, waarin Jarvis Cocker zich uitleeft in zijn andere specialisme: Het etaleren van stijl en klasse in een voor de rest miserabele song. Ondersteund door dia's van locatie leest hij zijn tekst voor, over een uitstapje naar een verveloze uitspanning aan de rivier, met in de tuin een plastic hobbelpaard en dan daar de zoete sensatie van de eerste tongzoen.
 

Hij vraagt aandacht voor de man die in zijn ogen de absolute grootmeester is: Scott Walker. Hij vraagt ons allemaal in stilte te luisteren naar zijn prachtige The Amourous Humphrey Plugg.
 

De film volgt Jarvis Cocker en de andere leden in de aanloop naar het afscheidsconcert dat plaatsvond in december 2012. We maken kennis met hun levens, met hun schilderachtige fans en met het troosteloze decor van de stad Sheffield in losse fragmenten die zijn versneden met beelden van het afscheidsconcert. Het is beslist een onderhoudende film voor de fans van Pulp en een leuk inkijken in hun leven, maar verder geen hoogstaande film. Jarvis verzucht aan het einde dat wat hem betreft met het afscheidsconcert Pulp een waardig afscheid heeft gekregen, maar dat voor hem nu wel de vraag opdoemt hoe het verder moet met zijn leven. Wat mij betreft is dat niet zo ingewikkelde Jarvis, wij hebben een nieuwe Different Class nodig. Maak nog eens zijn briljant album, al is het een soloplaat, daar zou je me een groot plezier en ongetwijfeld al die Pulp-fans ook. Give us some more of the extraordinary!