1. Het circus van Twenty One Pilots
Wat is leuker dan een gimmick? Tien gimmicks. En wat is leuker dan één magisch moment? Vijf magische momenten. En dus maakt Twenty One Pilots salto’s van de piano, zijn er schijnexecuties, klimt de zanger de lichtmast in en wordt er crowdsurfend gedrumd. Maar dat laatste was toch wel echt het meest bizarre dat we afgelopen weekend gezien hebben.
De tien magische momenten van Pinkpop 2014
Van satanische kindervrienden tot grappende bejaarden
De storm is weer gaan liggen, de kater is weggetrokken en iedereen is gewoon weer verder aan het gaan met zijn dagelijkse leven. Tijd om eens rustig de mooiste momenten van Pinkpop op een rij te zetten. Want meer nog dan de concerten zijn het vaak specifieke momenten die je van festivals onthoudt. Dit waren de momenten die onze redactie opvielen tijdens de driedaagse Landgraaf, in willekeurige volgorde.
2. De grap van Mick Jagger
Het optreden van De Stones was los van of je het goed of slecht vond al een magisch moment op zich. Maar hét moment gebeurt tijdens het voorstelrondje van de band. Mick Jagger stelt de belangrijkste leden voor, waaronder de man die het meest jeugdig van de vier kernleden lijkt: "Ronnie Wood! Wie is je kapper, Ron? Roy Donders?" Ho, wacht, wil degene die ons geheime WK-wapen aan Mick Jagger verraden heeft zich direct melden? Hoe is dat gegaan? Heeft Mick zijn enthousiasme over het voetbaltoernooi (hij begint er ook over op het podium) gedeeld met een willekeurige Hollander, en heeft die hem ingelicht over de stylist van het zuiden en zijn juichpakken?!?” (vanaf 00.30)
3. De jongste artiest van Pinkpop bij Chef'Special
Er zijn wat special features tijdens het optreden van Chef'Special. Vanaf hitje Peculiar schuiven de blazers van Amsterdam Klezmer Band aan, in eerste instantie met een soort Kleintje Pils-arrangement, maar daarna iets spannender. Maar het mooiste moment van de set komt wanneer de twaalfjarige Duco Akkerman een duwtje naar voren krijgt voor een trompetsolo. Hij is de winnaar van NTR's Zapp Music Challenge. Natuurlijk smelt iedereen hiervoor.
4. Satanische kindervriend
Meteen na het leiden van zijn occulte mis werd Papa Emeritus II van Ghost backstage gespot met zijn dochtertje aan de hand. Nog steeds in vol ornaat, en de dochter lijkt er niks om te geven. Een mooier beeld is er niet geschoten afgelopen weekend. Het ene moment de duivel oproepen, het andere moment een lieve vader.
5. Jett Rebel met Larry Graham
Hoe je een festivalmoment in je schoot geworpen kunt krijgen: 3FM-dj Giel Beelen kreeg vorige week Larry Graham aangeboden om in zijn show te spelen. Maar ja, Giel is in Landgraaf, jammer maar helaas. Maar wacht: Jett Rebel - vriend van de show - vermengt live zijn single Tonight graag met een stukje Dance To The Music van Sly & The Family Stone. En dus staat Larry Graham, slapbasskoning en funkmeester, hier met zijn witte pak en hoed, zijn karakteristieke snor en zijn basgitaar. Bij aanvang van Tonight zie je de drummer al een paar keer in de coulissen loeren, even later de achtergrondzangeressen ook. Er gaat een siddering door de band heen als Graham daadwerkelijk het podium opstapt en begint te spelen. De techniek slaat er helaas ook een beetje van op hol - het duurt zeker een minuut voor alles klopt - maar dan kan Graham zijn befaamde techniek laten zien. Zo vingervlug en eigen zie je ze zelden. Zo'n Graham een uur lang met een eigen show is een lange zit, maar hier zorgt hij voor het ultieme cadeautje voor Jett Rebel.
6. Arcade Fire - Here Comes The Night Time
Arcade Fire werkte naar een ontlading toe in hun fantastische optreden. Die ontlading volgt in Here Comes The Night Time, een traag liedje met vrolijke, Caribische melodieën, dat op tweederde plotsklaps radicaal openbarst in een stroomversnelling. Precies op dat moment, dat ook zonder de regen al euforisch zou zijn, schieten opeens gigantische confettikanonnen in de lucht. Het publiek juicht, gilt, joelt. Dit is hét moment van Pinkpop 2014, dit is waar alles culmineert in een bizarre samenkomst van omstandigheden.
7. Stromae - Papaoutai
Aan het begin van Papaoutai wordt Stromae als stokstijve etalagepop het podium op gedragen en voor zijn microfoon gezet. Het is de ideale afsluiter, deze emotionele ballade over een afwezige vader (gesymboliseerd door die levenloze pop), die langzaam opbloeit tot een elektronisch nummer waar heel het veld op kan springen. Ook bij het refrein blijft hij stijf zingen. Tot het instrumentale bruggetje, waar hij verandert in een slangenmens. De mimiek is zo waanzinnig, de timing briljant, de visuals (waarvan je amper de helft meekrijgt in het volle daglicht, maar goed) een enorme toevoeging. Het nummer krijgt een extended outro, waarbij Stromae nog eens op luchtige wijze zijn Afrikaanse roots uitdiept. (Het concert op Pinkpop is helaas enkel live gestreamd, vandaar hetzelfde moment tijdens de show in de HMH)
8. Thé Lau en The Scene - Iedereen is van de wereld
Thé Lau draait zich om, neemt een slokje water uit het glas dat op de versterker achter hem staat en heft het glas. Het was net genoeg om de traan weg te slikken, want daar is hij toch te veel man voor. Het applaus na Open (met dEUS' Tom Barman) is overweldigend, en dan moet de enige echte klassieker nog ingezet worden: Iedereen Is Van De Wereld, ode aan de misfits. Paskal Jakobsen is er voor het eerste couplet, Lau keert terug met de woorden: "Deze is voor iedereen die passie voelt en die voor passie gaat." Het komt er met wat moeite uit, maar waar hij tekortschiet is er hulp in overvloed, en het gaat om die zin. Samen, open, voor iedereen. Dat zijn thema's waar een festivalweide in emotionele staat alles mee kan. (vanaf 39.30)
9. Slotinterview Jan Smeets
Het interview met Jan Smeets na het optreden van de laatste band is altijd iets moois. Nu was het extra bijzonder, omdat Metallica hem er van weerhield zijn jaarlijkse slotspeech te houden, en hij nu bij Roosmarijn de kans kreeg om alsnog zijn praatje te doen. Leuke informatie over de line-up van volgend jaar en de riolering die er dit jaar is aangelegd, maar het gaat natuurlijk om de laatste dertig seconden van het interview.
10. Eric Corton doet het goed in onweer
Maandagavond waren alle ingrediënten voor paniek aanwezig. De regen viel met bakken uit de hemel, de bliksem leek enkele keren in te slaan op de bliksemafleiders en doordat het mobiele netwerk overbelast was, wist praktisch niemand wat er nog meer zou komen. Door het goede handelen van de organisatie en Eric Corton in het bijzonder liep alles desondanks redelijk soepel. Corton zorgde ervoor dat het voorste vak voor het hoofdpodium leeg bleef, gaf constant updates en verzachtte het wachten met wat flauwe grappen.