Jake Bugg, Pinkpop, 3FM Stage, maandag 9 juni 2014
Pinkpop: Jake Bugg is er nog niet klaar voor
Charmante liedjes, maar geen indrukwekkende show
Sjofel T-shirtje, babyface, gympies; Jake Bugg ziet er uit als een Engels schoffie. Maar wel een met al twee goede albums op zak en een grote schare fans. Zo gek is het dus niet dat er het twintigjarig gastje precies tussen Stromae en Arcade Fire de 3FM stage mag warmhouden. Maar hij haalt het niveau van de acts voor en na hem bij lange na niet.
HET CONCERT:
DE ACT:
In de muziek van Jake Bugg klinken nogal wat oude helden door. Aan de ene kant Amerikaanse grootheden als Dylan, Cash en soms zelfs wat Hendrix, aan de andere kant Britse kanonnen als The Beatles, Nick Drake en Oasis. Hij begeleidt zichzelf op gitaar en heeft een bassist en een drummer meegenomen om het af te maken. Op die manier kan hij wisselen tussen vrolijk rammelende gitaarpop, folky liedjes en zelfs nog een enkele knuffelballad
HET NUMMER:
Zo gezapig als de eerste paar nummers en her en der nog wat meer nummers zijn, zo spannend is Simple Pleasure. Een slepend nummer met, dankzij de elektrische gitaar die Bugg inmiddels heeft omgehangen, voor zijn doen venijnige climaxen. Verreweg het minst vrijblijvende nummer op de set vandaag, en daardoor heeft hij opeens weer de volle aandacht van het veld te pakken.
HET MOMENT:
Dat hoogtepunt van Simple Pleasures komt niet vanuit het niets. Bij het nummer ervoor slaat de jonge Brit al de goede weg in. Two Fingers is een charmant rammelend popliedje, met een riffje dat langzaam de blikken op het veld weer naar het podium trekt, en her en der wat picknickers doet opstaan om voorzichtig een dansje te wagen. Een perfecte opwarmer voor het nummer erna.
HET PUBLIEK:
Aan het eind van een bloedhete middag, wanneer de eerste mensen zin krijgen om wat te eten, is niet de beste tijd voor een optreden. De echte massa lijkt het veldje rond het 3FM-podium ook weer even ontvlucht. Een groot deel van de aanwezigen ligt te braden in de zon, maar er zijn er nog genoeg die tegen het podium aangedrukt staan en met een brede lach alles meezingen.
HET OORDEEL:
Jake Bugg heeft zeker een handvol goede liedjes. Dat zou genoeg kunnen zijn voor een goede show, mits hij een wat betere entertainer zou zijn. Door iets meer interactie met het publiek of een visueel wat aantrekkelijker show zou hij die mindere nummers perfect kunnen verbloemen. Maar door zijn statische act, het schamele 'Thank you' tussen wat nummers door valt de show nog harder stil door de matige liedjes. Om door te groeien naar het hoofdpodium heeft Jake Bugg meer sterke songs nodig of zal hij harder moeten entertainen.