Arctic Monkeys, Pinkpop Mainstage, zondag 8 juni 2014
Pinkpop: Arctic Monkeys vaart wel bij dirigent Alex Turner
Wat een blauw jasje al niet met je kan doen
Nog nooit speelden Arctic Monkeys zo'n grote show in Nederland. Verschillende keren reeds de HMH, de Alpha-tent op Lowlands en ook waren ze headliner op Best Kept Secret, maar headliner op Pinkpop waren ze nog nooit. Vanwege dat glorieuze optreden op het festival in Hilvarenbeek vorig jaar en hun grootse show op Glastonbury, zijn de verwachtingen voor vanavond hoog gespannen…
HET CONCERT:
DE ACT:
Begonnen als hype op MySpace (weet u nog wel?), zijn we inmiddels negen jaar en vijf albums verder voor de band uit de buurt van het Britse Sheffield. De grossiers in irritant clevere en net iets te strak gespeelde Britpop-nummers doken daarna de woestijn in om zichzelf te ontdekken onder leiding van Queens Of The Stone Age frontman Josh Homme. Na twee wat meer groove-georienteerde albums, is de balans hervonden tussen song en groove met het veelgeprezen AM. En Alex Turner weet nu hij in Amerika woont net dat extra beetje Elvis toe te voegen voor een gesmeerde show.
HET NUMMER:
Opener Do I Wanna Know knalt er meteen in. Alex Turner spuwt zijn sigaretje uit zijn mond - van wie kennen we die pose nog van gisteren op hetzelfde podium? - en het slepende, ploegende ritme maait over het veld. Waar andere bands de eerste nummers gebruiken om de sound in te regelen, staat Arctic Monkeys meteen vanaf de eerste seconde. Dat is klasse.
HET MOMENT:
Ssst… net voor I Bet You Look Good On The Dancefloor legt Alex Turner de show even stil. BOE! En weg zijn ze. Perfect getimed, dat is hoe Turner het graag ziet. Vandaar zijn afkeur voor een slecht gestemde gitaar, die hij omgehangen krijgt voor Don't Sit Down: weg timing.
OOK OPMERKELIJK:
Wat een prachtige versie van Why'd You Only Call Me When You're High krijgen we vanavond voorgeschoteld… een net iets ander arrangement: subtiel wiegend, verleidelijk van de eerste tot de laatste noot… een ballon in de vorm van een dolfijn raakt op drift en scheert langs het podium de hemel in, het lijkt wel of dat zo was afgesproken.
HET PUBLIEK:
Vreet het in grote getale. Best opmerkelijk, omdat het tempo van de meeste songs vrij laag ligt, al is het wel spannend en dreigend. Dan kickt zo'n heftiger track als Brianstorm er nog harder in.
HET OORDEEL:
Vanavond hebben Arctic Monkeys niet eens al hun hits nodig (Fake Tales Of San Francisco en When The Sun Goes Down hebben ze bijvoorbeeld niet eens gespeeld), ze kunnen voor meer dan de helft van de setlist putten uit hun laatste album AM. Frontman en dirigent Alex Turner heeft de touwtjes strak in handen. Hij charmeert in ballads No. 1 Party Anthem en I Wanna Be Yours, laat je dansen op Dancing Shoes en Fluorescent Adolescent. En houdt de doorgewinterde fans te vriend met Library Pictures en 505. Wat een blauw jasje al niet met je kan doen… En toch, en toch… op Best Kept Secret waren Arctic Monkeys nog magischer: het publiek schreeuwt net iets minder om de ingestudeerde toegift. Al hebben Arctic Monkeys nu de zekerheid dat ze genoeg fans hebben om ook de Ziggodome aan kunnen. Vuurwerk achteraf overbodig.
Setlist:
Do I Wanna Know
Snap Out Of It
Arabella
Brianstorm
Don't Sit Down
Dancing Shoes
Library Pictures
Crying Lightning
Why'd You Only Call Me When You're High
I Bet You Look Good On The Dancefloor
Party Anthem
Knee Socks
Fluorescent Adolescent
505
--
One For The Road
I Wanna Be Yours
R U Mine?