HET CONCERT:
Erlend Oye Acoustic Trio, Motel Mozaique, Schouwburg grote zaal, 05-04-2014

DE ACT:
Erlend Oye, ook wel bekend als de ene helft van Kings Of Convenience, een akoestisch duo dat naam maakte met fluisterfolk. Ook wel bekend als het brein achter The Whitest Boy Alive, de meest aaibare dance-act ooit, live verrassend sterk. En nu ook bekend van zijn 'Acoustic Trio'. Dat klinkt als een geïmproviseerde naam, maar er schijnt toch echt een plaat aan te komen, in september.

HET NUMMER:
Op die plaat zal vast een opmerkelijke nieuwe invloed te horen zijn. Erlend Oye is pas verhuisd naar Rome. Jawel. Waarom? "Omdat ik het geld heb", grapt hij. En omdat hij de taal en de cultuur wil opzuigen. Om dat statement kracht bij te zetten zingt hij vanavond het lied Non Ho L'Eta, de winnaar van het Eurovisie Songfestival in 1964. Op zijn Erlend Oyes: fluisterzacht, onderkoeld met een glimlach. Gezellige boel. Er komt ook nog eens een vrolijk lesje Italiaans achteraan.

HET MOMENT:
Het begint allemaal wat serieuzer, met een paar eigen liedjes, ingetogen gespeeld, met een hoofdrol voor de dwarsfluit. We zien Oye zoals we hem kennen, met zijn lange, slungelige lichaam en die grote bril onder zijn halflange rossige haar. Oye zingt met zijn zijige zelfhulpstem: "Save some of your loving for loving yourself. Leave the weight of the world for others to bear." Gelukkig wordt het halverwege de set een beetje frivoler, als de zanger in zijn eentje Big Star's Thirteen covert en het publiek uitnodigt te gaan zitten. Dat klinkt tegenstrijdig, dat hij de mensen los krijgt door ze uit te nodigen uit te buiken, en toch werkt het, misschien wel door die extreem laidback uitstraling die zijn handelsmerk is.

HET PUBLIEK:
De lange Noor heeft fans, trouwe fans. Niet zo gek, want het is echt een bijzondere performer. En toch: veel van zijn projecten hebben meer kracht en energie, en de zalvende start jaagt al snel wat mensen weg. Oye trekt zich er niets van aan. Wel van twee kletsers op de eerste rij. "Ik zie twee mensen recht voor me staan praten", haalt hij uit. "Als je dingen te bespreken hebt, vind ik dat prima, maar doe het dan niet voor mijn neus." Het kaf van het koren, zullen we het maar noemen, want we vervolgen de set gaandeweg alleen met mensen die voor zijn charmes vallen.

HET OORDEEL:
Die charmes blijven evident, maar dit Acoustic Trio is niet het sterkste dat we Oye ooit hebben zien doen. Met een mix van covers, Italiaanse liedjes, een IJslands solomomentje voor een van de bandleden (lid van de band Hjalmar) en wat grapjes is het een onevenwichtig uurtje.

DE TWEET: