#MM14: De hardste band van de vrijdag: Eagulls!

Publiek in Rotown wordt omver geblazen door muur van geluid

Tekst: Joris Telgen Foto's: Dennis Wisse ,

Eagulls is in 2010 opgericht in Leeds en is de hardste band van het vrijdag programma. Als je denkt dat je geen oordoppen nodig hebt op Motel Mozaique, dan zit je ernaast. Eagulls combineert punk met shoegaze en psychedelische garage rock. Hun debuut is één van de meest interessante releases van 2014. Het publiek heeft Eagulls dan ook gevonden, het is afgeladen in Rotown.

HET CONCERT:
Eagulls, Motel Mozaique 2014, Rotown, vrijdag 4 april

DE ACT:
Eagulls maakt compacte, ijzige new wave nummers a la The Cure met een moderne psych garage, shoegaze sound. Wat dit betekent? Een enorme muur van gruis en distortion waar zanger George Mitchell zijn vlijmscherpe vocalen overheen laat gaan. Het zit qua uitstraling sowieso helemaal goed met Mitchell. De zanger is lijkbleek, ziet eruit alsof hij al minimaal een week niet gegeten of geslapen heeft, en staart met een ijzige blik over het publiek. Zijn klaagzang snijdt perfect door de muziek heen, één van de sterkste punten van deze band. Het tweede sterke punt aan Eagulls is dat ze live een ongelofelijke grootste, overweldigende sound kunnen creëren, die keihard over het publiek heen dendert. De minimale verlichting en stroboscopenlicht voegt hier aan toe. Eagulls is intens, hier in Rotown.

HET NUMMER:
Nerve Endings. De openingstrack van Eagulls’ debuutplaat met een beukende baslijn en de psychopate vocal van Mitchell.
 

HET PUBLIEK:
Het publiek staat tegen elkaar aangedrukt. Het is druk, het is warm en het geluid staat oorverdovend hard. Als je aan de late kant bent, kan je maar beter doorlopen naar een andere band. Dat doen dan ook veel mensen. Het gehele optreden is rondlopen in Rotown een onmogelijkheid.

HET MOMENT:
Na een ongelofelijke, felle set van een uur wordt met een enkel woord bedankt voor de aandacht en is Eagulls weer verdwenen. Als er gedurende de show vier woorden met het publiek is gewisseld, is het veel. Het is typerend voor deze band.

HET OORDEEL:
Het optreden begint wat rommelig. Het geluid is niet helemaal lekker en de zang van Mitchell komt er niet helemaal goed doorheen. Echter na een nummertje of twee is dat allemaal verholpen. Wat volgt is een intense show waarin het publiek weggeblazen wordt door het sonische geweld van Eagulls. Er ontstaat een moshpit voor het podium en rustig bandje kijken zonder omver gebeukt worden is er niet meer bij. Eagulls is overweldigend, van begin tot eind. De energie die de band los krijgt bij het publiek, de duistere new wave feel, de oorverdovende sound en de excentrieke frontman maakt dit optreden tot één van de hoogtepunten van de vrijdag.

DE FOTO: