De Eindhovense zangeres, met een eskimomuts half over haar gemillimeteerde schedel, heeft niet alleen het diepe stemgeluid dat doet denken aan enkele triphopgrootheden en souldames als Shirley Bassey. Muzikaal sluit ze er ook dicht bij aan. Met sfeervolle synths en sfeervol meedeinende viool en cello, voert de band je door het verleden waarbij de 90s triphop wordt aangeraakt, het gevoel van een ‘House of the Rising Sun’-traditional wordt opgewekt en, recenter, in een donker Lana Del Rey-bad wordt gedoken. Soms mogen de triphopbeats wat dieper klinken, gevaarlijker vooral, maar het songmateriaal geeft vertrouwen dat het wel goed komt met het aanstaande debuut. Kovacs kan diep en verhalend zingen en haar stem is volledig op z'n plek in de georkestreerde omgeving. Zoals ook die gastbijdrage van Kyteman klopt. Helaas vormt de spontane uitreiking van, serieus, de eerste proefpersing van haar eerste vinylhoes een hinderlijke onderbreking. Dat leek haar producer een goed idee omdat ze zo bescheiden is. Hij zegt: ‘Hier begint jouw feestje, jouw verhaal.’ Gelukkig lukt het Kovacs vervolgens om de langzaam voller wordende Bravo weer in de zorgvuldig opbouwde roes te trekken. ‘My Love’ moet dan nog komen, een sterke single waarvan we er overigens meer hebben gehoord. Het vakje ‘belofte waarmaken’ kan worden afgevinkt.