DāM-FunK, Lowlands X-Ray, vrijdag 15 augustus 2014

Funk in hart en nieren, drie donkere heren uit de Verenigde Staten op het podium. Damon G. Riddick, de leider van het stel, heeft een voorliefde voor het woord 'motherfucker', maar in tegenstelling tot bij veel andere artiesten komt hij er eenvoudig mee weg. Er is vrijwel niemand in de tent die hem zijn grove taalgebruik ook maar enigszins kwalijk neemt. Drumcomputers, live zang en synthesizers. Weinig meer, niks minder; aangetekend dat er ook niet veel meer nodig is. Moodymann is een groot fan van hem, als muzikant en persoon, en dat zegt eigenlijk al genoeg. Er zijn van die avonden dat je neerstrijkt op een terras en alles perfect aanvoelt, de service prima is, en er een straatmuzikant naar hartenlust losgaat op zo'n tien meter afstand. Vanavond is zo'n avond. DāM-FunK is de act die zonder al te veel poespas de avond inleidt. Op een warme manier. De hoofdrolspeler komt morgen terug voor een dj-set in de X-Ray, en daar kijken we nu al naar uit.

Toeachizown, en niet eens zozeer omdat het nummer duidelijk naar voren kwam, maar meer omdat deze track de sound van DāM-FunK typeert. Hij is zwoel, warm, met een flinke vleug straat, en een gezonde dosis synths. Door zijn gehele set heen zijn vrijwel alle geluiden in deze track te horen. Drie broeders voelen elkaar op de stage naadloos aan en de drumsolo tussendoor neemt iedereen gretig in ontvangst. 

Tegen de hekken staat een man met een wilde bos krullen die losgaat, alle remmen los. Het is een bekende uit het Amsterdamse nachtleven en dat doet ons deugd. San Proper, de lieve en geniale gek, ziet DāM-FunK en kan niet anders dan bewegen. Dit is zijn muziek, zijn ding. 'Crazy mofo!' roept hij een aantal keren, en straattaal past bij San; een beetje zoals mayonaise bij patat hoort. Onze house-vertegenwoordiger, zijn interview met Willie Wartaal op Lowlands staat ons nog goed bij, heeft het naar zijn zin vanavond, en zijn enthousiasme werkt aanstekelijk. Lieve San, een fijne nacht. We zien je snel.

Een drumsolo van zo'n anderhalve minuut lang, tegen driekwart van de set. We beschreven 'm hierboven al kort: iedereen ging mee. Hij voelde voor de mensen die nog niet hadden gegeten als een welkome maaltijd, en voor de mensen die al vol zaten, was het een toetje, met slagroom. De stiltes tussen de nummers worden gekleurd door warme en bij vlagen schreeuwerige vocalen, die goed aanslaan bij het publiek. De Amerikanen krijgen de handen voorzichtig op elkaar, toch een prestatie zo vroeg op de avond.

Ja, het is dus ietwat rustig naar onze mening. De tent is voor driekwart gevuld en op enkele momenten na, reageert het publiek ook wat gelaten. Sympathie voor de Amerikaanse act is er overduidelijk, maar op een later tijdstip hadden de mannen wellicht meer lof geoogst. Toch is dit een prima tijdstip voor DāM-FunK vandaag, het is een mooie opmaat naar de rest van de nacht, om vervolgens morgen terug te keren voor een dj-set.

DāM-FunK slaagt vandaag in zijn opzet. De herkenbare drumcomputer- en synthesizermuziek slaat aan, en bij het vallen van de avondgaan de heupen bij veel bezoekers in de tent voor de tweede keer vandaag los. De vocalen, die voor sommigen misschien ietwat schreeuwerig overkomen, vullen precies de stiltes tussen de nummers op. 'Motherfucker' horen we graag iets minder vaak, maar wij kijken uit naar Riddicks dj-set morgen.