When We Are Wild, Noorderslag, Entreehal, zaterdag 18 januari 2014
#ESNS14: When We Are Wild nog niet volwassen
Vriendelijke radiomuziek overtuigt deels
When We Are Wild wordt in diverse media vooral omschreven als groot talent. Niet gek als je 3FM Serious Talent én Radio 2 Talent bent. Daarbuiten waren ze Hollandse Nieuwe van de Maand juni en hebben ze ook nog eens in de finale van de Grote Prijs van Nederland gestaan. Matthijs van Nieuwkerk verklaarde gisteren in de DWDD fan te zijn en hoopt op een doorbraak van de band. Maar gaat dit gebeuren naar aanleiding van het optreden van vanavond? Het antwoord: Nee
HET CONCERT:
DE ACT:
Weer een band afkomstig uit 'Het IJsland van Nederland': Friesland. When We Are Wild, opgericht door ex-vuilnisman Hille Stellingwerf maakt feel-good indiepop. Denk aan artiesten als Ben Howard, Coldplay en Snow Patrol. Uiterst radiovriendelijk dus.
HET NUMMER:
Voor een lange tijd was 'Scuse Me' de enige track die online stond. Sinds kort is ook het nummer Where You're From te vinden op Spotify en co. Die nieuwe single werd gisteren gespeeld in DWDD en moet hoge ogen gaan gooien de komende tijd. Het bevat een Coldplay-achtige opening en eindigt in een brave climax. Afgaande op het optreden en de reactie van het publiek lijkt het de vorige single niet te gaan overtreffen.
HET MOMENT:
Vandaar dat 'Scuse Me' een logisch hoogtepunt is van de set. Niet voor niets stelt Hille dat ze dankzij deze track op Noorderslag staan. Enig minpuntje aan de vertolking van deze hit is het voorstelrondje van de bandleden dat gedaan wordt tijdens een intermezzo. Dit komt nogal knullig over.
HET PUBLIEK:
Heel erg druk is het niet in de entreehal. De grote doorbraak lijkt dan vanavond ook niet te gebeuren.
HET OORDEEL:
Al met al is voor het type muziek dat When We Are Wild maakt een groot publiek te vinden. De feel-good nummers in de set zijn zeer radiovriendelijk. Daarom is het voor WWAW beter om het vizier daarop te richten. Een aantal melancholische songs komt namelijk niet over door de combinatie van: jolige praatjes tussen de tracks door, en de iets te vrolijke en open houding van de bandleden. Daarbij moet wel gezegd worden dat de sologitarist zich positief onderscheidt tijdens deze nummers. Zijn ambiant sounds in traditie van Jonny Greenwood en Sigur Ros komen goed over. Maar voor dé grote doorbraak lijken de vrolijke songs toch beter geschikt.