CONCERT
Pional, Eurosonic, Simplon Up, vrijdag 17 januari

DE ACT
Is er zo langzamerhand niet genoeg deephouse in de wereld? Vanuit Engeland werden we het afgelopen jaar overspoeld door jonge jochies, tieners en begin twintigers nog maar, die met langzame vierkwartsmaten en soulvolle grooves de wereld veroverden: George Fitzgerald, Breach, Maya Jane Coles (okay, jochies en een vrouw dus!), natuurlijk Disclosure, en dat is nog maar een kleine greep. Pional verhoudt zich tot deze groep als de Sacrada Famillia tot die glimmende glazen augurk (30 St Mary Axe heet het officieel) in Londen. Allebei opvallende gebouwen en architectonische hoogstandjes, maar eigenlijk op geen enkele manier vergelijkbaar. Pional - Miguel Barros is zijn echte naam - is warmer, broeieriger, grilliger, spannender en veel minder poppy dan zijn Britse collega's en als je voor vergelijkingen toch naar de UK zou willen kijken, is The XX eigenlijk nog wel de beste kandidaat. Dit mag z'n eerste keer Eurosonic zijn, maar Barros heeft met vijf ep's/12" en een stuk of 25 remixes en samenwerkingen al behoorlijk wat kilometers in de vingertoppen. Onderdeel uitmaken van de liveshow van John Talabot heeft 'm ook vast goed gedaan: het toonaangevende Resident Advisor zette die show op plek 14 in de lijst van beste liveacts van 2012. Hoger dan Modeselektor en Disclosure. En inderdaad: wat is het heerlijk om een elektronische show te zien waarbij de laptop backstage blijft. Een dj die zijn samples live inklopt, melodieën ter plekke uit een synthesizer haalt en vocalen zelf inzingt kortom, een liveshow zoals een liveshow moet zijn!

HET NUMMER
Zou 'ie het toch niet doen? Gewoon helemaal geen van de nummers die hij samen met John Talabot maakte spelen? Het zou kunnen hoor, Pional heeft zelf ook al genoeg sterke tracks gemaakt: 'In Another Room', 'We Have Been Waiting For You' en het recente 'Invisible/Amenaza'. Net als je denkt 'Hij komt niet meer maar eigenlijk heeft 'ie 'm ook helemaal niet nodig,' komt 'ie dus wel. Helemaal op het einde van de set: 'Destiny'. Moeilijk te zeggen wie de meeste credits  moet krijgen voor die samenwerking, Talabot of Pional, maar de naadloze manier waarop de track in de set past doet vermoeden dat een 50/50 verdeling wel op zijn plek is.

HET MOMENT
'De fucking beste track ooit!' Best bijzonder, iemand die uit het niets op je afstapt om maar even te zeggen dat 'Destiny' dat gewoon is. De jongen klinkt haast geëmotioneerd, maar dat kan ook de combi van een paar biertjes en de euforie zijn. Maar hij heeft gelijk. Morgen is het misschien weer een ander, maar vanavond in Simplon is 'Destiny' de fucking beste track ooit. En Pional de beste dj.

HET PUBLIEK
En zo wordt het ook beleefd. Vanaf het moment dat de eerste beats over de zaal rollen wordt er gedanst. Eerst voorzichtig en vooral op de voorste rijen, later uitbundiger en massaler, tot de hele Simplon bovenzaal zich laat meeslepen. Zoveel uitzinnige zalen maak je in dit genre niet mee, zeker niet tijdens showcasefestivals. Het is moeilijk fistpumpen, moshpitten en crowdsurfen op tech- en deephouse, maar hier staat een zaal helemaal op te gaan in - en los te gaan op - de muziek. Met een glimlach van oor tot oor.

HET OORDEEL
'Play one mooooore!' Dat kun je natuurlijk proberen, maar beneden staat Tensnake alweer te draaien. Duitse deephouse dus, want laten we dat ook niet vergeten. Net als de UK een land met een langere housetraditie, grotere scene en een breder aanbod dan Spanje. Maar vergeet kwantiteit: het beste album (ƒIN) en beste liveact (Pional) komen uit Spanje. Vive Barça!