HET CONCERT
Jaakko Eino Kalevi, Eurosonic, De Spieghel, 15 januari 2014

DE ACT
Mooi hoor, dat je hier staat om de de Fin Jaakko Eino Kalevi te zien voor hij doorbreekt, maar de echte die-hard neemt speciaal in Helsinki de tram om hem te zien voor hij een superster wordt. Jazeker, het verhaal gaat dat ie bestuurder van zo'n gevaarte is. Te mooi om dood te checken, zo'n feitje, toch? Een superster zal hij trouwens nooit echt worden, daarvoor is zijn muziek wat te weinig hitgevoelig. Maar na een redelijk debuut (dat hij zelf alweer achter zich gelaten heeft) zorgt de nieuwe EP Dreamzone op Domino nu voor buzz. Hoe zullen we dit noemen. Dreamdisco? Met flarden Italiaanse horrorsoundtrack? Maar dan wel met een koude cocktail als drankje?

HET NUMMER
Die EP, daar staan meteen een paar aangename songs op. Memories bijvoorbeeld, het derde nummer in de set. Nog beter is No End, zowaar zelfs een beetje dansbaar. Jaakko Eino Kalevi heeft een mooie, eigen sound, waarin dingen samenkomen die je nooit bij elkaar hoort. Zijn lome zang komt uit een gedrogeerde postpunkband. Zijn drummer speelt elektronisch met een organisch geluid, als een discobeat. De bas komt uit de laptop, maar wordt ondersteund door de blazer, die eigenlijk gewoon tot de ritmesectie behoort.

HET MOMENT
Die saxofoniste met haar korte straffe rokje gooit er zomaar een zwoele solo uit, even weg uit haar strikte rol. Jaakko draait aan zijn effecten om het net wat minder corny de PA uit te sturen. De frontman doet hetzelfde met zijn Yamaha synth vol spacesounds, en met zijn eigen stem.

HET PUBLIEK
Woensdagavond, koude start. De Spieghel loopt half vol en daarvan weer een kwart leeg voor deze openingsshow.

HET OORDEEL
Je ziet hem dagdromen daar in die tram van hem. Want eerlijk is eerlijk, erg moeilijk sturen is het niet. Alle tijd om na te denken en kleurtjes te zien achter je ogen. Jaakko Eino Kalevi is een bijzondere jongen met een intrigerend eigen geluid.