HET CONCERT:
Daryll-Ann, Noorderslag, 3FM Kleine Zaal, zaterdag 18 januari 2014
DE ACT:
Niet zelden zijn zanger/gitarist Jelle Paulusma en gitarist Anne Soldaat als duo vergeleken met Lennon en McCartney. De zang, het gitaarspel, de songschrijfkunst: de heren bleken al snel voor elkaar gemaakt. In de jaren ’90 zitten ze samen in Daryll-Ann en aangevuld met bassist Jeroen Vos en drummer Jeroen Kleijn lijkt alles te kloppen. De meerstemmige gitaarliedjes zijn van goud en de ep’s en Seaborne West (1995) worden ook nog eens door het Engelse Hut-label uitgebracht. De internationale droom begint nog maar net of hij spat alweer uit elkaar. Daryll-Ann moet gedwongen op zoek naar een nieuw label. Dat wordt het vaderlandse Excelsior en juist daar maken ze de twee bijzondere platen die nog altijd in liefhebberslijstjes opduiken: Daryll-Ann Weeps en Happy Traum. Daarop is percussionist/broer Coen Paulusma (op debuut Renko nog zanger) weer aangeschoven. Enkele platen later, waarop het ingetogen werk steeds prominenter wordt, spat de band in 2004 hard uiteen. Om in 2013 weer door te gaan.
#ESNS14 Daryll-Ann-reünie: jonge honden in ouder lichaam
Alles aan deze hereniging klopt
Er staat keurig ‘Special Guest’ in het blokkenschema, maar Noorderslag is al lang en breed op de hoogte van het gezelschap dat aftrapt in de 3FM Kleine Zaal. Enkele maanden na de aankondiging van de reünie staat Daryll-Ann daadwerkelijk op de planken in Groningen. Fris, want de band heeft sinds de wederopstanding nog maar enkele sessies en twee optredens gedaan. Om half negen ziet het publiek de oude bezetting het podium opstappen terwijl de aankondiging nog gaande is. De veertig minuten zijn ingegaan en de band heeft zin. Heel veel zin.
HET NUMMER:
De recente optredens van Daryll-Ann duren drie keer zo lang als deze Noorderslag-gig, maar ook in tien nummers laat de band een dwarsdoorsnede van het oeuvre horen. Nog altijd is ‘Always Share’ een maniakale live-favoriet, waar Anne Soldaat tot op de vierkante millimeter van zijn snaren losgaat.
HET MOMENT:
Daryll-Ann besloot al in de jaren ’90 om debuut Renko links te laten liggen, maar de plaat is speciaal voor de reünie weer uit de mottenballen getrokken. Coen Paulusma komt van zijn percussiestek om frontstage de leadzang te doen op een heel puntige ‘Pretty in Everything.’ Erg goed idee.
HET PUBLIEK:
Of er ook oude Daryll-Ann-fans in de zaal zijn, vraagt de aankondiger. Ja, die zijn er. Waar sommige bands gewillige jonge meisjes op de eerste rijen hebben, staat bij Daryll-Ann een aanzienlijke horde liefhebbers van middelbare leeftijd klaar. Het grootste gedeelte van de goedgevulde zaal beleeft een trip down memory lane.
HET OORDEEL:
De laatste jaren van haar bestaan is Daryll-Ann nogal uitgeblust. De zwanenzang (het achteraf ironisch getitelde Don’t Stop) mist vuur, brille. Live staan allesbehalve angry young men op het podium. Maar wat heeft die negenjarige pauze de band goed gedaan. We zien venijn. We zien levensdrang. We zien jonge honden in een ouder lichaam omdat leeftijd dat nou eenmaal met je doet. Openingstrio ‘A Proper Line’, ‘I Could Never Love You’ en ‘Pretty In Everything’ wordt er in hoog tempo doorheen gejaagd. De band heeft sowieso voor het puntiger werk gekozen. Gitaren gieren en drums bonzen in ‘Always Share’ en ‘The Doctor & I’. Jelle Paulusma springt, jut op en trapt voor zich uit. Ook in het rustiger Happy Traum-werk ‘Everybody’s Cool’ en ‘Trip to the Stairs’ zit spanning. Waar het vanavond vooral op lijkt is dat de heren simpelweg gelukkig zijn om weer in dit bandje te zitten. Met een oeuvre dat ze geduldig door hebben gespit en met toewijding zijn gaan spelen. De sterrenregen en positieve reacties die de release van de boxset en de eerste shows hebben losgemaakt, moet ook een extra dosis energie hebben gegeven. Vanavond in Gronignen krijgen de liedjes een behandeling die ze verdienen. Alles aan deze reünie klopt.