Als ik er dan toch naar sta te kijken dan ook maar eens zelf uitproberen: slacklinen! Het schijnt dat als je een half uurtje oefent per dag gedurende het festival, je op de laatste dag zelfstandig naar de overkant kunt lopen. Als ik in zo’n korte tijd dit doel kan halen, laat ik me dit geen twee keer zeggen. Nu nog met begeleiding en knikkende knieën naar de overkant, morgen wellicht zelfstandig. Graag met salto.

Als je dan toch grote baas Eric van Eerdenburg (directeur Lowlands, Down The Rabbit Hole) tegenkomt, dan maar meteen even vragen of zijn verwachtingen een beetje zijn uitgekomen, deze eerste editie. "De eerste reacties zijn positief, mensen vermaken zich uitstekend. Uiteraard speelt het weer een rol en dat is gelukkig nog best meegevallen. Ik hoor van mensen nog steeds dat ze wat moeite hebben met hipje hopje en bouw je vlotje maar ondertussen doen mensen wel heel hard mee. Typisch is dat. Maar dat maakt het wel erg leuk. Ik had een gezonde spanning en was benieuwd wat de mensen ervan zouden vinden. Naast Lowlands kon ons vaste team dit niet ook nog helemaal erbij doen, dus we moeten wat delegeren en dan hoop je dat het goed komt. Naar mijn idee is dat gelukt."

Ik begeef mij naar de steiger bij het meer van het festivalterrein om te zien of er in tegenstelling tot gisteren nu wel vlotten worden gebouwd. Eens kijken of ik nog wat mooie plaatjes vanaf het water kan schieten en ook nog een keer het ‘ter land, ter zee en in de lucht’ gevoel kan ervaren. Ik waag mij aan een groepje voormalige ‘boy scouts’. Het ziet ernaar uit dat zij vaker met dit bijltje hebben gehakt. Eén ervan heeft zelfs een vaarbewijs dus dit moet goed komen. Voor de zekerheid neem ik wel nog even een reddingsvest mee. De reddingsbrigade heeft ons namelijk opgemerkt en vaart verdachte cirkeltjes om ons heen. Het verloopt echter gesmeerd vergeleken met de andere vlotten en we zouden waarschijnlijk ooit terechte winnaars bij het populaire TROS-programma zijn geweest. Met If I Had A Boat van James Vincent Mc Morrow op de achtergrond een welgekozen moment, dacht ik zo.

Terwijl ik een wandelingetje over de camping maak en we inmiddels toch al halverwege het festival zijn, valt mijn oog op een paar mannen die nog wat onhandig hun tent aan het opbouwen zijn. Het ziet er allemaal nogal ingewikkeld uit. Een ogenschijnlijk simpele tent opzetten, blijkt toch een ingewikkeld proces te zijn. Handleidingen, goed bedoelde adviezen, het maakt allemaal niets uit. Deze collega’s (marketingmannen) organiseren met enige regelmaat een personeelsuitje naar festivals. Maar ervaring met deze tent hebben ze nog niet. Het kwartje lijkt op een gegeven moment te zijn gevallen: 'O, ik geloof dat de binnentent eerst had gemoeten.' Afijn, ieder z’n vak en de tent staat.