Maydien, Best Kept Secret, Stage 3, zondag 22 juni 2014

Hij heeft nog geen album afgeleverd, maar dankzij zijn EP's gonst het al een jaar rond Maydien. De Brabantse artiest werd zelfs geboekt als naprogramma bij shows van Jay Z en Frank Ocean en haalde het tot de 3voor12 talentenlijst 12van3voor12. Hij maakt gezellige hiphop, niet overdreven hard, niet overdreven slick. Hiphop die je ook gerust op kan laten staan als je moeder langs komt, al zal ze zo nu en dan wel een wenkbrauw optrekken bij het horen van de teksten. Dat het feelgood muziek is, betekent niet dat de typische hiphoponderwerpen geschuwd worden. 

Hoewel de band bij elk nummer al een aardig strak spelen, wordt er pas echt gedanst bij All Good, de James Brown-tune in de set. De gitarist kan spelen, maar in veel nummers speelt lijkt hij net iets te hard het geluid van John Mayer in het outro van Frank Ocean's Pyramid na te streven. Inclussief voetje op de monitor. Juist bij dit nummer voegt hij echt wat toe door z'n minimale, funky aanslagen.

De band heeft nog 10 minuten staan, maar loopt toch van het podium. Maar als het publiek maar blijft joelen komt Maydien toch nog even een kijkje nemen. "Zal ik jullie eens iets heel erg kuts vertellen? De laptop is kapot gegaan, we wilden nog een nummer spelen, maar dat kan nu dus niet meer. Fuck it, weet je wat? Ik ga het wel proberen met alleen beats." En dat is eigenlijk alleen maar beter. Hoe goed zijn band ook is, de band maakt het soms ook een beetje te Sky Radio. Zo met alleen een dj achter de knoppen is duidelijk dat het toch echt wel om hiphop gaat. En daar gaat het publiek minstens zo goed op. 

Op de momenten dat Maydien vraagt het publiek mee te klappen zijn er opvallend veel mechanische claps te zien. Die houterige manier van klappen die Falco Benz vrijdag aan zijn publiek leerde is blijkbaar goed blijven hangen.

De Belgen zitten ondertussen al goed in de olie en staan best lekker te grooven op die hiphop met een zachte G van Maydien. Verder lijkt het de perfecte doorsnee van wat er dit weekend aan publiek rond loopt. Grijze vijftigers gooien net zo makkelijk hun handjes in de lucht als de pubermeisjes, en de hipste gappies uit de Randstad gaan er net zo ook lekker op als het handjevol metalheads.

Op wat fijne afwisselingen na lijken de nummers nogal wat op elkaar. Ook rappend weet Maydien weinig variatie aan te brengen. Maar dankzij zijn ongelooflijke charme, en zijn strak spelende band pakt hij alsnog met groot gemak Stage 3 in. Volgens hem zelf is het zelfs de mooiste ervaring uit zijn carrière. Als hij nog wat meer afwisseling in zijn set kan aanbrengen gaat hij waarschijnlijk nog veel mooiere momenten meemaken.