Lykke Li, Best Kept Secret, Stage 2, zondag 22 juni 2014
#BKS14: Lykke Li doet zichzelf tekort met verzoeknummertje
Doordachte show valt in het water het water door één sympathiek slippertje
Per album lijken de fans en haters van Lykke Li verder uit elkaar te groeien. Het eerste album bevatte voor iedereen wel wat wils, maar over de laatste lopen de meningen uiteen. De één voelt helemaal mee met het hartzeer dat ze uit, de ander vindt het maar katten gejank. Het is dan ook spannend hoe de show vanavond gaat vallen.
HET CONCERT:
DE ACT:
De focus ligt op het laatste album, ondanks dat de set net zo goed eerder werk bevat. De hele show is gedrenkt in het liefdesverdriet dat haar laatste album overheerst. Een grootse, Phil Spector-achtige sound, met een contante snik dus. Los van de muziek ziet het er bij Lykke Li allemaal prachtig uit. Doordat de spots laag op de grond, achter de band gepositioneerd zijn, en om de twee nummers vier rookmachines het podium uit elke hoek volpompen met rook, steken de silhouetten scherp af. Maar dankzij wat gedempter licht dat van voren komt kun je alsnog de gezichten onderscheiden, waardoor het niet té afstandelijk wordt.
HET NUMMER:
Je merkt toch dat het publiek vooral één nummer komt. I Follow Rivers. Als die wordt ingezet veert iedereen op. Probleem is echter dat het totaal niet in deze bijna conceptuele set past en enorm plichtmatig aanvoelt. De toeschouwers hebben daar geen boodschap aan en zingen uit volle borst mee. En de waarschijnlijk de stem van Ruben Block er zelf bij.
HET MOMENT:
Wanneer Dance, Dance, Dance, het aanstekelijkste en luchtigste liedje op haar repertoire, al even op weg is valt pas op hoe goed er over de set is nagedacht. Alle nummers zijn aangepast om aan de thematiek te voldoen. En dus klinkt Dance, Dance, Dance opeens niet meer speels, maar alsof ze net gedumpt is, het op een drinken gezet heeft en met een dramatische dronk haar verleidelijkste moves in de strijd gooit om te kijken hoe ze in de markt ligt.
OOK OPMERKELIJK:
Voor de laatste nummers wordt er opgeschakeld. Het is tijd om toch nog even te dansen, volgens de zangeres. Plotseling speelt de band fragmenten van Beyoncés Drunk in Love door Rich Kids Blues en wordt Get Some ingeluid door het intro van Kanye Wests Send It Up. En is dat nou een stukje van Drake's Started From The Bottom tussen twee tussen nummers in? Dat had vast niemand zien aankomen, maar het past perfect.
HET PUBLIEK:
De tent is vol, maar absoluut niet druk. En als dat ene leuke liedje met dat gefluit en die kopjes maar niet komt, wordt het langzaam toch wat leger.
HET OORDEEL:
Lykke Li speelde een steengoede set. Maar het was tegelijk ook zo'n set die je volgende week alweer vergeten bent. Echt memorabel wilde niet het niet worden, maar dan moet ook alles meezitten. Het is misschien raar om te stellen, maar dat kwam vooral door publiekslieveling I Follow Rivers die kracht van de show finaal onderuit trapte. Lykke Li lijkt al eigenwijs, maar het is hopen dat ze zo eigenwijs wordt dat ze dat soort verplichte nummertjes achterwege durft te laten. Daar wordt het alleen maar beter van.