The Notwist, Best Kept Secret, Stage 2, zondag 22 juni 2014
#BKS14: Anti-helden The Notwist zegevieren glorieus
25-jarige Duitse band is het ultieme Best Kept Secret van dit festival
Spannend hoor: The Notwist uitnodigen voor een uur in de grote Stage 2 tent. Natuurlijk is de Zuidduitse band al heel lang een gevestigde waarde in het indielandschap en ze keerden dit jaar sterk terug met hun eerste album in vijf jaar, maar zit het Best Kept Secret publiek te wachten op deze weerspannige Germaanse anti-helden?
HET CONCERT:
DE ACT:
Zeer ervaren, doch niet bijster productief, dwars Duits indietronica-collectief. De Beierse band doorliep diverse stadia (van punk/hardcore via krautrock, jazzrock, electro, grunge/metal tot indiepop en indietronica) en brak in 2002 met vijfde album Neon Golden (op bescheiden schaal) ook in de VS door. Achtste langspeler Close To The Glass verscheen begin dit jaar op Sub Pop Records. De groep is altijd een beetje onder de grote radar gebleven, maar tegelijkertijd een indiesnoepje voor 'de kenners'. Zo lieten bijvoorbeeld Four Tet, Caribou en Panda Bear hun remix-kunsten op de Duitsers los.
HET NUMMER:
We hebben net weer even aan de shoegaze/Kraut-kant geroken als The Notwist terugschakelt met Neon Golden, het titelnummer van de 'doorbraakplaat' uit 2002 is een heerlijke, ingetogen bijna Madchester elektronica-track, die abrubt lijkt te eindigen, maar dan overgaat in een medley met Pilot en en Different Cars (van de gelijknamige elektronische EP uit 2003). Very The Whitest Boy Alive meets Primal Scream dit, maar wat een geweldig, eigenzinnig slot aan een toch al imponerende set.
HET MOMENT:
Denk je net dat de band met Run Run Run toch een rustpunt en inkakmoment heeft ingebouwd, komt daar een Underworld-achtig outro aanzetten. Heel tof. Weer verrast. Wat een mooie opbouw heeft ook dit nummer. En in de setopbouw is The Notwist evenmin voorspelbaar.
HET PUBLIEK:
Lijkt het publiek vandaag wat jong? Hier in de tent niet hoor, en fluiten, juichen en meezingen dat ze doen. Dat laatste het liefst met de ogen dicht, wat met dit tegenlicht sowieso een aanbeveling is om deze trip te ondergaan. De tent is uiteindelijk nog halfvol, maar intens meelevend, uitzinnig en diep dankbaar.
HET OORDEEL:
The Notwist presenteert hier een bijzonder rijke potpourri. Het is een vreemde mix van flarden Beck, dEUS, Kraut en stuwende elektronica. Dansbare elektronica met band, zoals Matthew Dear ook zo goed live weet te vertolken, maar die in de laidback dansmomenten meer richting een Primal Scream gaat. The Notwist is echter veel ongrijpbaarder. Heel knap om in een set, die redelijk netjes verdeeld is tussen het nieuwste en ouder materiaal, zoveel stijlen te incorporeren en toch een typisch geluid neer te zetten en van begin tot eind te boeien. De band bestaat anno 2014 maar liefst een kwart eeuw, is net opgepikt door Sub Pop, komt toch te zelden voorbij en is daarmee misschien wel het ultieme 'best kept secret' van deze editie. The Notwist is als goede whisky: na 25 jaar rijpen zeldzaam goed op smaak.