De betonnen zaal lijkt gebouwd voor deze experimentele, duistere muziek. Het gebouw is alleen te betreden via een stijgertrap naar de tweede verdieping en het podium steunt nog op metalen palen. Het bouwproces blijkt nog in volle gang te zijn en drie weken achter te lopen. Binnen kom je in een soort bunker-achtige ruimte, waar speakers bovenin de zaal ervoor zorgen dat ook op het balkon de muziek je tegemoet spuwt. Een afdaling naar de kelder brengt je bij een nog wat compacter tweede ruimte. Al met al is Radion een behoorlijk forse undergroundclub, in capaciteit vergelijkbaar met Trouw, qua uitstraling wat rauwer.
Nog meer dan bij 50 Weapons (dat onder andere Shed en Anstam afvaardigde en dat Laurent Garnier als afsluiter had) kiezen de labels vanavond resoluut voor de experimentele kant van de techno. Samuel Kerridge gebruikt kicks die zwaar aangezet zijn met soms wel drie extra niveaus laag. Daarbovenop klinken onheilspellende geluiden. Wat dat oplevert? Een trilling die helemaal tot aan het trommelvlies voelbaar is. Daardoor vervaagt langzaam de bekende technosound naar een tunnel van noise. Zware kost zo vroeg in de nacht, maar de volle zaal luistert aandachtig.
ADE14 Nieuwe club Radion meldt zich aan het undergroundfront
Back 2 back set Shifted en Sigha maakt de nacht
Amsterdam is een nieuwe club rijker: Radion, ver buiten het centrum, maar deze week al goed gevonden door de bezoekers. Het programma is duidelijk geïnspireerd door de uitstraling van de net geopende club. Donderdag presenteerde 50 weapons – één van de twee labels van Modeselektor - al haar meest industriële acts. Op zaterdag mogen de vrij onbekende technolabels On And On en Field Records de twee zalen vullen.
Er ontstaat langzaam een steeds groter contrast tussen de grote en kleine zaal. Waar rond half één bikkelharde techno door de grote zaal schalt, gaat in de kleine zaal het tempo omlaag en het detail omhoog. Dat is nodig ook, om af en toe uit te hijgen van de constante aanslag op het gehoor.
De wereld van Cyspe lijkt wel sprookjesland vergeleken met de orkaan van geluid die Samuel Kerridge en Jeff Rushin tot nu toe in de grote zaal produceerde. Het tempo ligt wellicht niet veel lager, maar de bekkens vol delay en lang uitgerekte synths zorgen voor een heel andere sfeer.
Binnen tien minuten is duidelijk dat Shifted en Sigha van een andere kwaliteit zijn. De twee draaien vaker back 2 back en dat is te horen en te zien. Een glimlachje is genoeg om elkaar te begrijpen. De nonchalance waarmee ze draaien laat zelfs toe dat ze in de inmiddels snikhete zaal omstebeurt even af kunnen koelen bij de enige ventilator in de zaal. De twee weten in hun twee uur durende set met minimale variatie constant de spanning vast te houden. Zo bouwen ze in twee uur bijna ongemerkt op van een hypnotiserend trage start naar de climax waar iedereen op wacht.
Het grote kwaliteitsverschil typeert uiteindelijk de avond. De stuk voor stuk goede producers die zijn uitgenodigd zijn niet allemaal even goede dj’s. Dat uit zich hier en daar in voorspelbare sets met goede muziek maar een matige spanningsboog. Dat zal de om half zes nog flink gevulde zaal waarschijnlijk echter worst wezen als Inigo Kennedy de zaal nog anderhalf uur in beweging weet te houden. Radion staat op de kaart. Het gonst al op de dansvloer onder de muziekliefhebbers die zich afvragen waar ze naar Trouw naartoe moeten. Radion, waag het fietstochtje eens.