"Toen ik voor het eerst Fell in Love with a Girl (2001) hoorde, werd ik omver geblazen. De teksten van Jack White zijn bijna rap: hij zingt heel erg snel, agressief en punky. Hij schreeuwt en gilt. Ook het hele album De Stijl (2000) vond ik te gek. Het bleek om slechts twee mensen te gaan die zo'n vol geluid produceerden, dat trok me nog meer aan. Die hele plaat is in de woonkamer van Jack White opgenomen op een simpele achtsporentaperecorder, the bare basics.

"Bovendien zagen ze er heel goed uit. Eerst dacht ik dat dat imago was opgelegd door een manager, die hen zei welke kleuren ze moesten dragen. Ja, het is tegelijkertijd de meest echte en de meest neppe band uit de jaren Nul. Althans, dat gevoel had ik. Het hele verhaal of Jack en Meg nou getrouwd waren of broer en zus, dat hielp natuurlijk mee. Toch denk ik dat The White Stripes uiteindelijk oprecht zijn.

"Al voor De Stijl speelde ik gitaar, maar The White Stripes inspireerden me qua songwriting. Het zijn hele simpele liedjes die het meeste effect hebben: vier akkoorden, simpel ritme en pakkende refreinen die zelfs een kind kan begrijpen. Ook de productiestijl trekt me nog steeds: een mono en overstuurde drumstijl, een gitaar die keihard over een kapotte versterker gaat. Het is ontzettend rauw en komt echt uit die Detroit garage-scene van bijvoorbeeld ook The Dirtbombs. Dankzij The White Stripes denken we met The Silhouettes na over een eenheid van sound en song, de productie moet overeenkomen met het liedje en het moet niet te moeilijk zijn."

3voor12 Radio staat nog t/m aanstaande donderdag in het teken van de jaren Nul. Vanavond spreekt Roosmarijn in de uitzending met Tessa Rose Jackson en Guerilla Speakerz over hun grootste muzikale helden uit de Naughties. Meeluisteren kan, dagelijks van 22u tot 01u op 3FM!