CONCERT:
Ben Howard, Pinkpop Mainstage, zondag 16 juni 2013
MUZIEK:
Singer-songwriter met een voorliefde voor lange, uitgesponnen akkoorden. De opbouw van bijna ieder nummer is formularisch: begin ingetogen, bouw het op en laat het bommetje op driekwart barsten. Howard heeft geluisterd naar shoegazebands van weleer en weet de galmknop goed te vinden. Zijn folkmuziek krijgt zodoende een surfachtige vibe die niet te vergelijken is met de surfmuziek van de jaren zestig, bedoeld voor de grote golven. Howard, zelf ook surfer, is voor bij een rustig avondje aan het strand, dat met wat geluk eindigt ergens in het hoge duingras.
PLUS:
Aan kippenvelmomentjes geen gebrek bij Howard. Waar andere singer-songwriters tijdens Pinkpop vaak nog geforceerd overkomen, is de timide Engelsman met maar één zaak bezig: de muziek. Weinig woorden, virtuoos gitaarspel en loepzuivere zang, zelfs bij de ik-schreeuw-het-uitmomenten. Alles straalt liefde uit zonder klef te worden. Nummers als 'Keep Your Head Up' (vijf jaar oud inmiddels!) en 'The Fear' komen nog het dichtst in de buurt van anthems voor Pinkpop 2013. Howards band blinkt ook uit met een grote stoelendans waaronder een vrouwelijke bassiste die achter het orgeltje plaatsneemt, een gitaarspelende toetsenist en de drummer kan bij afsluiter 'The Fear' een verdienstelijk stuk meespelen op de bas achter de drums.
#PP13: Knuffelfolk Ben Howard de hype voorbij
Aan kippenvelmomentjes geen gebrek
Als Pinkpop 2013 over een paar jaar wordt opgehaald, zullen velen zeggen dat het de editie was van de zanger/muzikant die zijn eigen naam hanteert: Andy Burrows, Douwe Bob, Christopher Green, Tom Odell, Miles Kane. Daar zitten de nodige singer-songwriters tussen die mogen meeliften op de golven die deels dankzij Ben Howard werden gemaakt. De Engelsman mag dan ook als een na laatste op de Mainstage optreden en doet dat niet onverdienstelijk.
MIN:
De bandwisselingen zorgen voor korte onderbrekingen die nét iets te lang zijn om het gevoel tussendoor vast te houden. Howard is niet het type om de leegte op te vullen met anekdotes, maar bedankt wel af en toe het publiek voor het komen opdagen. Nieuw nummer 'I Forget Where We Were' is een stuurloze excercitie met een melodielijn die niet beklijft en rare overgangen. Afsluiter 'The Fear' lijkt tijdens het refrein net even dat beetje extra te missen waardoor iedereen echt aan het springen gaat, maar dat zou zomaar kunnen komen omdat zich vooraan al veel vroege Green Day-fans melden.
CONCLUSIE:
Ben Howard staat qua muzikaliteit en geloofwaardigheid ver boven de rest van het singer-songwriterpark op deze Pinkpop, en met een album dat nog geen twee jaar oud is, zal er misschien weinig behoefte zijn om snel met iets nieuws op de proppen te komen. Maar als het komt, wordt het hopelijk sterker dan de twee nieuwe nummers die hij vandaag heeft laten horen. Een wipe-out zit immers in een klein hoekje.
CIJFER:
8-