CONCERT:
Will And The People, Pinkpop Mainstage, zondag 15 juni 2013
MUZIEK:
Springerige pop dankzij ska/reggae-injecties. Will And The People is een van die zeldzame acts die in Nederland groter zijn dan in eigen land. Acts als La Pegatina, John Hiatt en Live (+ frontman Ed Kowalczyk), die in hun thuisland in de marge vertoeven, maar hier eindeloos kunnen touren. Daar zitten soms mooie verhalen achter (denk: Sixto Rodriguez in Zuid-Afrika) en dat geldt ook WATP. De band scoorde hier een MEGAhit met 'Lion in the Morning Sun' en frontman Will Rendle haalde de headlines met een puike show (en crowdsurfend) op Pinkpop 2012 en voegde daar op festivals de-Affaire en Lowlands nog reuzensprongen in het publiek aan toe.
PLUS:
Geen wonder dus dat Will Rendle graag terugkomt naar Pinkpop. En hij heeft hier met zijn feestmuziek ook wel wat te zoeken, zou je zeggen. Het zonnetje schijnt en alle mensen willen die sympathieke Britse dwaas met zijn luipaardmuts wel in het publiek zien springen. Tweede single 'Salamander' is een prima nummer en komt hier ook goed tot zijn recht. 'Holiday' begint als een goede ska-stamper. Verder springt vooral 'Where Is My Mind' eruit, een Pixies-cover die in deze vrolijke uitvoering bijna het lamlendige optreden doet vergeten dat Black Francis en co hier in 2010 gaven.
#PP13: Will And The People doet Pixies vergeten
(nou ja, bijna dan)
'We need a bigger sign.' Will Rendle wijst op Will And The People's miniatuurspandoekje op het achterdoek van de Pinkpop Mainstage. 'This is the biggest thing we've ever done,' bekent de frontman. 'Holland, you're amazing, and thank you, Pinkpop!' Het is het veelzeggend begin van de show van een band, die op Pinkpop 2011 in ons land doorbrak en alleen op een Nederlandse Wikipedia-pagina kan bogen.
MIN:
Verder kent de set geen noemenswaardige hoogtepunten en helaas tal van tegenvallende momenten. Niet heel gek, aangezien dat tweede WATP-album weinig memorabel materiaal opleverde, maar in deze omstandigheden had een springerige set op ska-ritme het uitstekend gedaan. Dat is echter niet hoe Rendle nummers schrijft: die beginnen doorgaans langzaam en krijgen dan verderop vaart. Die zitten niet idioot goed in elkaar en hebben ondanks de lengte weinig om het lijf. 'In My Head' begint hij tamelijk vals. Helemaal bijzonder is dat zelfs het prijsnummer waar iedereen op wacht wordt verprutst. Voor de gelegenheid is de Rotterdamse drumgroep Convoi Exceptional afgereisd. Die leggen een lekker ritmisch bedje neer en gooien er ook nog twee blazers tegenaan, maar de Britse band maakt er een rommeltje van en Rendle richt zich vooral op sprinten tussen de publieksvakken, wat er in ieder geval goed uitziet.
CONCLUSIE:
Die Pixies-cover maakt pijnlijk duidelijk hoe slap en matig de meeste eigen liedjes in elkaar zitten. Tekstueel zijn het vondsten als:
What is the point if you worry away?
Who’s gonna tell you not to do so yo?
Do you believe everything people say?
Sipping on your Frappuccinio – oh –oh! (uit 'Salamander') en het (edit: van Sublime geleende) 'I smoke two joints in the morning, then I smoke two joints in the evening and two more.' Niet dat er achter 'Lion In The Morning Sun' nu zoveel gedachte zat. Dat was meer een heerlijke toevalstreffer. Will And The People is een heel gezellige, rommelige feestband. Niet meer en niet minder. Een die zonder dat ene liedje nooit Pinkpop had gehaald, laat staan het hoofdpodium.
CIJFER:
4,5