Lowlands kende een aantal jaar geleden een traditioneel feestje in de Grolsch tent met de leukste indie, dance- en rockhits, vergelijkbaar met Kill All Hipsters op deze editie. Op een gegeven moment werd het intro van Smells Like Teen Spirit ingezet. Mensen in de tent reageerden enthousiast. Na de verwoestende klappen van drummer Dave Grohl ontstond er echter een moment van vertwijfeling. Het bleek om een electro-remix van het nummer te gaan. Vervolgens keerde het publiek zich tegen de dj. Luid boegeroep overstemde de muziek en een hoop middelvingers waren te zien. De dj raakte in lichte paniek en zette de muziek uit. Haastig zocht hij naar het origineel. Het gejoel was ondertussen nog steeds keihard te horen. Toen de dj de juiste versie van Smells Like Teen Spirit inzette, maakten de negatieve reacties plaats voor positieve. Het feestje was gered en iedereen danste nog lang en gelukkig. Props voor deze dj, die het publiek uiteindelijk gaf wat ze wilden.

Uit dit verhaal blijkt hoe gevoelig het ligt bij een hoop Nirvana-fans als er geknutseld wordt aan de muziek van hun helden. Met betrekking tot het Nevermind-project moet er wel een kanttekening gemaakt worden bij deze anekdote. In de Grolsch tent werd het publiek lekker gemaakt met de originele versie van het nummer en kreeg het vervolgens een matig electro-aftreksel voorgeschoteld. Bij het Nevermind-project weet je van tevoren dat je niet Nirvana voor je hebt, maar artiesten die het werk interpreteren of coveren, omdat zij geïnspireerd of groot fan zijn van de band. Wie hier niet op zit te wachten hoeft simpelweg niet naar de Alpha te gaan.

Veel mensen vragen zich met name af wat de aanleiding is voor dit initiatief? “Omdat het kan”, antwoordt de organisatie op de Lowlands-website. Het zou wellicht logischer zijn om In Utero te coveren, aangezien dit album 20 jaar geleden werd uitgebracht. Bovendien verschijnt 24 september een speciale heruitgave van In Utero met daarop meer dan 70 bonustracks. Of Lowlands had dit project twee jaar geleden moeten doen. Desalniettemin is Nevermind een ‘classic’ en bovendien een toegankelijker plaat dan opvolger In Utero. Dit betekent meer aandacht van een groter publiek. Vanuit dit perspectief is de keuze van de organisatie begrijpelijk. De reacties op dit project zijn positief of heel negatief, er zit weinig tussenin. De mensen die het project steunen komen met argumenten dat ze het zien als een eerbetoon aan één van de grootste rockbands aller tijden of dat ze de covers gewoon goed vinden. Sommigen gaan zelfs zo ver dat ze het beter vinden dan de originele versie. Maar er zijn ook veel tegenhangers te vinden op het web. Met name het woord heiligschennis passeert regelmatig de revue. “Je moet van iconische bands als Nirvana afblijven”, wordt er geopperd. Andere mensen vinden dat de gekozen acts niet de status of de kwaliteit er voor hebben om dit te mogen doen.

De artiesten
Uit de radio-uitzendingen van Giel blijkt dat geen enkele band erg getwijfeld heeft om mee te doen. Steker nog, alle artiesten reageren enthousiast op het project. Vol trots laten o.a. Marien van Moss en Pablo van DeWolff weten dat ze gitaar zijn gaan spelen door Nirvana. Zelfs rapper Twan van The Opposites is een groot Nirvana-fan en voor Eloi van Kensingston is Nevermind dé plaat uit zijn jeugd. Als fans van deze grote band weten zij dat de reacties fel kunnen zijn. Toch weerhoudt dit ze niet om mee te doen aan dit project; ze zien dit als een eerbetoon aan hun favoriete band en nemen de reacties voor lief. In de uitzendingen van Giel op 3FM hebben de uitgekozen acts hun versies al laten horen. Wat hierbij opvalt is dat je de gekozen artiesten kunt onderverdelen in twee groepen. Ten eerste de groep met Mister and Mississippi, Moss en DeWolff, die de nummers van Nirvana in een eigen jasje stoppen. De muziek van deze bands staat ook verder af van de grunge, dus dat lijkt een logische keuze. De andere groep met Elle Bandita, Kensington en zelfs The Opposites houdt zich meer vast aan het origineel. Een plaat met alle bewerkingen is op Lowlands op vinyl verkrijgbaar.

Eerder gedaan
Door de geschiedenis heen zijn er veel bands te vinden die songs van Nirvana gespeeld hebben. In 2010 speelde Placebo op Lowlands bijvoorbeeld het nummer All Apologies, afkomstig van het album In Utero. Een versie die ondanks de karakteristieke stem van Brian Molko, niet veel afwijkt van het origineel, maar goed werd ontvangen door het publiek. Een ander voorbeeld is Tori Amos, die Smells Like Teen Spirit stripte van al het geweld en er een intieme versie van maakte. Patti Smith deed ongeveer hetzelfde en gooide er een folk-sausje overheen. Daarbij voegde ze een stukje spoken word toe aan het nummer. Charles Bradley maakte een bijna onherkenbare soul-versie van het heftige nummer Stay Away en Glasvegas coverde het nummer Come As You Are. Zelfs popster Miley Cyrus heeft een keer Smells Like Teen Spirit gespeeld. De reacties op grote bands die nummers van Nirvana coveren, lopen net zo uiteen als op dit project.

Kijk hieronder naar diverse bewerkingen van Nirvana tracks en oordeel zelf