Crystal Figthers, Lowlands Grolsch, vrijdag 16 augustus 2013 

Spaans/Engelse band uit London die met ‘Plage’ een dikke hit heeft gescoord en dat wil weten ook. De percussioneel gedreven folk en hippieteksten worden vermengd met logge electro die als doel heeft de mensheid te laten hossen. Dat zegt het regelmatige terugkerende Spaanse gitaarspel ook: straks gaan we wild dansen, net als bij ‘Plage’. Het gezelschap heeft het al tot een tweede plaat geschopt, die als titel Cave Rave meekreeg.

‘Plage’ heeft een aanstekelijke melodie en een refrein dat tot meezingen dwingt. De keuze om de opbouw live om te gooien werkt, want spannend. Het exotische van de studioversie is ingeruild voor rock.

Daar zijn ze dan: de ontblote boventorso op gitaar, Jezus op synths, Freddie Mercury in z’n New York gayscene-periode op drums, twee exotisch bedoelde dames op zang en een wankele überglitterhippie op leadzang en akoestische gitaar. Crystal Fighters komt op met de belofte van een rocksterrenshow in overdrive.

Het publiek gaat vrij hard los op ‘I Love London’ dat eindigt in zware rave.

Dat het vlak voor het optreden begint te regenen, helpt een handje mee, want de tent is afgeladen. Men heeft er meer dan zin in. De beukende beats laten de tent volop stuiteren. Lowlands viert carnaval.

Crystal Fighters bespelen geen instrumenten, ze mishandelen ze. De muziek zou kunnen klinken als een uitbundig strandfeest in Spanje, met die dansbare percussie, dat deinende gitaartje. Maar de zelfverklaarde holbewoners maken er een overstuurde, lompe electrorockshow van. De rockdrummer pompt harder dan een horde loodgieters en grossiert in lelijke breaks. Vooral worden de nummers gedomineerd door het soort logge elektronica waar verdwaasde 18-jarige bezoekers van een willekeurige Aziatische backpackersdisco op willen beuken. Zanger Sebastian Pringle is de Axl Rose van de hippies. Maar dan wel de latere, verwarde Axl Rose. Pringle kan wankelen als een puber die dronkenschap veinst en hoe matig zijn brabbelzang is, horen we pas echt als de band eindelijk, eindelijk gas terugneemt in ‘Love Is All I Got’. Het is echt heel erg allemaal. Maar hoe liefdeloos het ook klinkt, de tent gaat op z’n kop. De ritmes uit Zuid-Europese zomerhits, de rondrennende verkleedpartijen, de gierende ravebeats: het publiek springt er massaal van in de lucht. Precies wat de band non-stop wil bereiken. Wat Crystal Fighters voor zich ziet is de viering van de ondermaat.