HET CONCERT:
Porcelain Raft, London Calling grote zaal, vrijdag 1 november 2013
DE ACT:
Porcelain Raft is Mauro Remiddi op zang, elektronica en gitaar, samen met in dit geval een drummer en een extra muzikant op de elektronica. Vorig jaar was hij nog alleen met drummer, maar aangezien het nieuwe materiaal nog meer op elektronica rust, komt dit derde bandlid goed van pas. Het geluid is dromerig en de meeste nummers zijn sfeervolle elektronische ballads met een noise-sausje eroverheen. Vandaag speelt de band op één nummer na enkel materiaal van de nieuwe plaat.
HET NUMMER:
Dat is dan ook gelijk die ene oude: het als een na laatste gespeelde Drifting In and Out. De sound is bij alle nummers dik in orde, maar de nieuwe nummers voelen meer als vorm boven inhoud. De sterke liedjes zijn ver te zoeken. Bij Drifting In and Out werkt het echter uitstekend, het liedje wordt versterkt door de toffe elektronica en komt live goed tot zijn recht.
HET MOMENT:
Dat zal toch de opkomst moeten zijn, met het meest elektronische stuk van de set en tof licht, met de twee mannen voorovergebogen over hun tafel vol elektronica. Het moment dat het optreden nog wat leek te worden.
#LC13: Porcelain Raft heeft het niet meer
Vorm boven inhoud bij terugkeer van dromerig indiepopproject
Vorig jaar mei stond Porcelain Raft met zijn debuutplaat nog als tweede in de grote zaal van Paradiso tijdens London Calling. Deze editie staat hij als opener op datzelfde podium. Een stap achteruit zou je dus kunnen zeggen. Dat is misschien te wijten aan de matige tweede plaat Permanent Signal, die de in New York woonachtige Italiaan dit jaar uitbracht. Maar live vallen de nieuwe nummers in de mix met oud materiaal misschien beter op zijn plek.
HET PUBLIEK:
Vorig jaar stond Porcelain Raft in een halfvolle zaal doordat tegelijkertijd de Champions League finale werd gespeeld. Ditmaal staat hij opnieuw voor een halflege zaal, ditmaal omdat hij de zaal mag openen. Het publiek dat er staat is al na het eerste nummer in tweeën gedeeld. De helft vind het mooi, de andere helft bespreekt de week onder het genot van een biertje bij de bar. Een paar nummers later besluit ook een deel van de liefhebbers dat het wel erg veel op elkaar begint te lijken, een handjevol fans achterlatend.
HET OORDEEL:
Waar Porcelain Raft vorig jaar nog net vertoefde aan de juiste kant van de scheidslijn tussen saai en spannend, gaat de band daar vanavond overheen. Vrijwel geen opbouw in de set en overall weinig beklijvende songs. Er zit veel meer in deze man. Eerst maar weer eens terug de studio in.
DE FOTO:
DE TWEET: