HET CONCERT:
Nadine Shaw, London Calling, zaterdag 2 november 2013

DE ACT:
Eigenlijk wisten we al dat Nadine Shah helemaal niet zo'n strenge dame is. Op festival Into The Great Wide Open manifesteerde ze zich ook al als een buitengewoon galante, goedlachse Britse met Pakistaanse roots. Haar gedragen zang doet denken aan PJ Harvey, maar dan wel zoals die klonk in duister duet met Nick Cave. Dit jaar verscheen Shaws debuutalbum Love Your Dum And Mad.

HET NUMMER:
'I still have that red silk dress, black lace underwear…and now I’m of no use to you now that the children are grown,'  zingt Shah in de bittere afsluiter 'Runaway'. 'Now you runaway to your whore,' met het venijn van de verlaten moeder. De garderobe voorgoed nutteloos, terwijl dat voor haar gevoel hooguit tijdelijk het geval was. Shah perst nog net even wat meer kracht uit haar stem, terwijl haar hand op de gigantische piano voor haar niet veel meer dan drie noten raakt. Zoals steeds. Shah wordt geflankeerd door drie rijpere muzikanten, die zeer gedisciplineerd spelen, geen noot te veel, veel in het laag. 

HET MOMENT:
Nadine Shaw dankt ons voor de gastvrijheid in onze mooie stad. 'Alsof jullie niet al genoeg dronken Engelsen in de stad rond hebben lopen.' Om vervolgens met 'Dreary Town' een ontroerende ode aan haar thuisstad Londen in te zetten. Wederom valt op dat Shah gevoel voor tragiek heeft. Als zij je vraagt haar sigaret vast te houden, voel je meteen een loden last.

HET PUBLIEK:
Vandaag is het publiek veel gretiger en scherper dan gisteren. Natuurlijk is er gebabbel in de zaal, maar ook oprechte aandacht.

HET OORDEEL:
Met haar indringende blik en ontwapenende glimlach grijpt Nadine Shah de aandacht. Met de onheilspellende sfeer die ze neerzet behoudt ze hem. Een geweldige song heeft ze alleen niet, een publiek straks wel. Wie lang genoeg blijft staan, zakt onherroepelijk weg in Nadine Shahs drijfzand.